Cambodja, Thailand en Maleisië!

Hallo lieve lezers! Hier al weer onze laatste 'reguliere' blog, de volgende zal onze laatste zijn, verstuurd vanaf Singapore of Utrecht, wie zal het zeggen. Zoals jullie weten zit onze reis er inmiddels bijna op, bijna, maar nog niet helemaal. Maar tot we bij dat punt aankomen met deze blog eerst nog wat over wat we de afgelopen maand hebben beleefd!

Bij onze vorige blog waren we gebleven bij het moment dat we na een mooie boottocht aankwamen in Siem Reap, niet de grootste, maar wel een van de meest bezochte steden van Cambodia, het ligt namelijk op een kilometer of vijf van het tempel-complex van Angkor Wat af, een van de meest grote en indrukwekkendste verzameling tempels ter wereld, gebouwd over vele eeuwen vanaf het jaar 900. Hoewel iedereen Angor Wat wel van naam kent is het eigenlijk dus niet een tempel dat het complex interessant maakt, maar de enorme hoeveelheid tempels. Wij hebben drie dagen het complex bezocht en nog hebben we het gevoel dat we maar de helft van de tempels hebben gezien, zoveel zijn het er. Het is haast een belediging om te proberen Angkor in een dag te doen, hoewel veel mensen dat toch proberen. Wij besloten het rustig aan te doen, huurden een fietsje voor drie dagen en trokken er op uit. Eerst waren de tempels het verst van Angkor aan de beurt, tevens ook de oudsten, en zo werkten we ons naar de dagen vorderden op naar de climax, de zonsopgang bij Angkor Wat zelf. Prachtig om (met 500 andere toeristen) de zon boven het complex op te zien komen!

Hoewel Angkor Wat zelf prachtig is werden onze harten toch gestolen door andere, minder bekende tempels, metname de Bayon, Preah Khan, Ta Som en misschien nog wel het meest door de chaos van Ta Prohm, nog niet gerestaureerd en overwoekerd door de jungle, bijeengehouden door eeuwenoude bomen die de stenen omhelsen tot de boom sterft en het hele zaakje in elkaar dondert.

Angkor was onze laatste bestemming in Cambodja, een land waar we eigenlijk maar een week voor hadden gereserveerd maar toch ons hart stal en we blij zijn dat we er toch aanzienlijk langer zijn gebleven. De volgende bestemming: Bangkok. Voor iedereen wel bekend als het moderne Sodom en Gomorra, de plek waar de oude dikke Nederlanders heen gaan om een dertienjarig jongetje of meisje aan de haak te slaan. Gelukkig hebben we hier zo goed als niets van gemerkt, maar aan het soort toerist te zien kan je je het wel voorstellen. Van Bangkok hadden we veel gehoord, veel voorgesteld, maar eigenlijk viel het een beetje tegen. De stad word overlopen door toeristen, mensen die een weekje of twee a drie 'Thailand gaan doen'.

Overal waar je kijkt luidruchtige toeristen die denken dat op vakantie gaan naar een land in Zuid-Oost Azië betekent dat je al je normale omgangsvormen overboord mag gooien, T-shirt uit als vent, als vrouw je kortste rokje aan, op zoek naar het feest. Na anderhalve dag hadden wij Bangkok dus ook wel een beetje gezien, de paleizen en klooster zijn prachtig, maar na Angkor zijn deze nu eenmaal niet meer zo indrukwekkend.

Op dus naar een volgende plek, een klein paradijsje op aarde, Koh Tao, een eilandje voor de oostkust van Thailand, vooral geliefd bij de liefhebbers van de onderwaterwereld, en laten wij dat nou ook net zijn.

Op Koh Tao was onze belangrijkste missie om onze 'Advanced Open Water' te halen, ons gevorderde duikbrevet. Deze missie hebben we met succes afgerond, we kunnen nu zeggen dat we echte duikers zijn.

We houden inmiddels zo veel van het leven onder water dat Wijnand zelfs besloot zijn Cheeseburger af te staan aan de hongerige vissen, de zee kan ruw zijn aan deze kant van de wereld ;-)

Toen we ons 'Advanced' binnen hadden en we weer wat facebook-vriendjes extra hadden was het net de dag daarvoor volle maan op een nabijgelegen eilandje, reden voor de toeristen op dat eiland om als lemmingen ons paradijsje te komen bezoeken. Tijd om weg te wezen dus, op naar Chiang Mai. Voor de mensen die de topografie van Thailand kennen is dit niet een hele logische route, maar we hadden er onze redenen voor, we weten alleen niet meer welke.

Chiang Mai is na Bangkok de meest bezochte stad van Thailand. Het ligt in het noorden van Thailand, tussen de heuvels en is dan ook vooral bekend als 'Trekking-hoofdstad' van Thailand. Ook wij moesten er aan geloven en boekten dus een driedaagse trekking, of dat is wat we dachten. Eigenlijk bleek het een rollercoaster-ride van drie dagen te zijn, meer gemaakt voor de toerist met te weinig tijd. Begrijp me niet verkeerd, het was erg leuk, vooral onze Koreaanse en Japanse medetrekkers. Het hiken was echter meer een wandeling door het park, rusten om de vijf honderd meter voor onze Spaanse vrienden om op adem te komen of voor onze gids om wat opium (sic) te kunnen roken. Wijnand maakte het nog een beetje spannend door met volle bepakking in een riviertje onderaan een waterval te donderen en daarmee de zonnebril die hij al elf maanden meezeult te verliezen, maar voor de rest was het vooral poco-poco.

Tot de derde dag echter. Opeens, en tot de verbazing van onze Spaanse vrienden die hier niet bepaald zin in hadden moest er ook actief worden gedaan. Caven, raften, olifantje rijden en bamboe-vlotje varen, activiteiten die we normaal in een week doen werden er nu doorheengejaagd in een uurtje of vier.

Lichtelijk uitgeput kwamen we na drie dagen weer aan in ons hotelletje in Chang Mai, ons afvragend of we nu echt maar in totaal zestig euro hadden betaald voor drie-dagen lol. Terug van onze driedaagse werd het tijd om te gaan denken wat we nu zouden gaan doen. We hadden veel goede verhalen gehoord over Thailand, en er dus drie weken voor ingepland, maar eigenlijk hadden we het inmiddels we een beetje gehad met Thailand. Hoe mooi het ook is, het voelt toch een beetje als camperen in Frankrijk, en daarvoor zijn we niet op reis, dus de knoop werd doorgehakt, op naar ons volgende en een na laatste land, Maleisië!

Tot Maleisië hebben we kennisgemaakt met een aantal geloven, met name het katholicisme is Zuid en Midden Amerika, het Hindoeïsme in India en Nepal, en het Boeddhisme is China en Zuid-Oost Azie. Met Maleisië kwam daar een nieuw geloof bij, de Islam. Dit was weer een interessante afwisseling, Lijne moest zich wat behoudender kleden, Alcohol heeft 300 tot 400 procent belasting geen monniken meer maar hoofddoekjes en Burka's. In de praktijk blijkt dit echter hartstikke mee te vallen, en na Nepal blijkt Maleisië toch vooral een land te zijn waarin verschillende geloven harmonieus met elkaar omgaan. De verscheidenheid in culturen is hier vooral positief, de Chinezen zijn de handelaren, de Indiërs zorgen voor het heerlijke eten en de Maleisiers genieten er van.

Onze eerste bestemming in Maleisië was de hoofdstad, Kuala Lumpur, of KL. In tegenstelling tot Bangkok vonden we KL een heerlijke stad. Niet overlopen door toeristen, maar metropolisch als Panama City of New York. Een van de meest beroemde trekpleisters van KL zijn haar wolkenkrabbers, en dan metname de KL-tower en de Petronas Twin Towers.

Helaas hoorden we van Marieke, een oud-collega van Lijne, die we min of meer per ongeluk tegen het lijf liepen, dat de loopbrug tussen de twee torens voor onderhoud gesloten was, maar gelukkig bleek de KL-toren gewoon open. Met zijn 276 meter hoogte is de KL toren de ideale plek om van de skyline van KL te kunnen genieten halverwege een stadswandeling. Bij een bezoekje aan de oudste moskee van KL mochten we ons zelfs nog even vermommen als moslims, bij het gratis bezoek aan deze Masjid Jamek moskee kregen we onze eigen sluiertjes te leen, Allah houdt niet van korte broeken of rokjes.

Om ook wat van het platteland van Maleisië te kunnen genieten zijn we ook nog een dagje of vier naar de Cameron Highlands gegaan, een bergachtig gebied een kilometertje of 200 ten noorden van KL. Hier hebben we een paar dagen heerlijk door de jungle gelopen. Inmiddels zijn we redelijk wat gewend qua jungle, maar af en toe bleek dit toch een beetje afzien.

De bloedzuigers hielden zich hier afzijdig, maar wanneer het paadje na dertig keer op en afdalen nogmaals besluit de zelfde heuvel nogmaals te bestijgen beginnen je benen toch een beetje te protesteren. We hebben hier een paar heerlijke dagen gehad, wandelen tussen de thee-struiken, genieten van een verse aardbeien milkshake van de aardbeien-plantage en als klap op de vuurpijl genieten van een heerlijke Indiase curry om daarna moe maar voldaan in slaap te vallen.

De volgende bestemming voor ons zou zijn Melaka, de oude Hollandse kolonie aan de west-kant van het schiereiland van Maleisië. Om hier te komen moesten we echter weer via KL reizen, dus besloten we nog maar eens een keertje de stad te gaan bezoeken, dit keer afgesloten door een bezoekje aan de sky-bar van het Travelers Hotel op een steenworp afstand van de Petronas Twin Towers. Doordat we hier betrekkelijk vroeg aankwamen hadden we nog al de plekjes in de bar voor het uitkiezen, waardoor we uiteraard kozen voor het beste plekje, met uitzicht op de torens voor een open raam van vijf bij drie meter hoogte. Hoewel het geheel (afgezien van de biertjes) gratis was voelden we ons hier toch als een koning te rijk, uitkijkend over de immense metropool.

Na KL was het dus de beurt aan Melaka. Nadat 'we' de Portugezen hier hadden uitgedonderd was het aan 'ons' de beurt om het zaakje hier grondig te plunderen. Hier getuigd nog veel van, onderandere het 'Stadhuysch' en de klokkentoren op het 'Dutch square'. Melaka is een grappig liefelijk stadje, vooral ook omdat dit al weer onze op twee na laatste bestemming op onze wereldreis is.

Het is niet zo dat hier nou alles Nederlands is, maar je krijgt hier aan een biertje voor te veel geld op een terrasje met een oud top-mannetje van Phillips van 84 jaar toch wel een beetje heimwee naar Nederland. En dat is maar goed ook, want inmiddels is het al weer bijna zo ver. Aan de ene kant super jammer, aan de andere kant is het mooi geweest, daar zijn we van overtuigd. We hebben super veel gezien van de wereld het afgelopen jaar, prachtige mensen ontmoet, kennis gemaakt met bijzondere culturen, maar aan alles moet een eind komen. Voor ons is de reis bijna afgelopen, tijd om herenigd te worden met onze geliefde familie en vrienden. Zover is het nog niet, voor die tijd gaan we nog een weekje relaxen op Palau Tioman, een tropisch eilandje voor de oostkust van Maleisië, waar ook 'Expeditie Robinson' ooit een keertje is opgenomen. Doel is hier ons de komende week zo stierlijk te gaan vervelen dat we daarna niets anders meer willen dan onze boel op orde krijgen in Nederland.

Dan zijn we ook aangekomen bij onze thuiskomst. Over een kleine twee weken, op zondag 16 oktober (ook Lijnes verjaardag) komen we om 6:35 aan op Schiphol, vlucht CX 0271vanaf Hong Kong (overstap vanaf Singapore). Iedereen die ons graag wil zien is dan ook van harte uitgenodigd om ons dan op te komen halen uiteraard. Voor de mensen die dat toch een beetje vroeg vinden vindt die middag op een Christelijker tijdstip nog een borrel plaatst op een nog nader te bepalen tijdstip en plek. Houdt je mail in de gaten, de uitnodiging volgt. Tot die tijd gaan wij nog even hard genieten van onze reis, we zijn nog twee weken bezig en zijn van plan het er daarbij voor 200% van te nemen. Voor iedereen die ons mist, houdt nog twee weekjes vol, dan zijn we er weer. Voor iedereen die ons niet mist, geniet er nog twee weken van, over twee weekjes zijn we er weer.

Alle liefs, en tot snel!

LijnWijn