Hallo lieve lezers!

Weer een nieuw verhaal uit het mooie Azië! Wat een fijn continent!

Inmiddels zijn we aanbeland in Cambodja, maar tot onze schrik zagen we dat we tussen het vorige verhaal en deze nog heel wat te vertellen hebben, dus daar beginnen we eerst maar mee.

In Laos, nog steeds met het fijne gezelschap van Wendy, zijn we met de bus naar Vang Vieng gescheurd. Wat een wegen in Laos....veel kuilen en hobbels, maar zoals altijd kom je uiteindelijk toch weer gewoon waar je zijn moet. Weliswaar met een blauwe plek meer of minder, maar dat valt in Vang Vieng toch niet op :-). Waarom niet is een beetje lastig uit te leggen, maar het heeft allemaal te maken met een groothandel in binnenbanden. Het is een prachtig dorp en ligt in een mooie omgeving, maar dat is niet echt van belang. De binnenbanden, daar is het om te doen.....vele toeristen gaan voor de rondleiding in de groothandel, waarbij een deel van de rondleiding over water gaat.

Dit is zo intensief dat men de volgende dag in het dorp de hele dag in een ligbank naar Friends of Familyguy kan kijken. Nadat we weer waren bijgekomen van het binnenbanden avontuur zijn we nog een wandeling gaan maken door de omgeving. Tussen de rijstvelden, vriendelijke mensen, grazende koeien, erg mooi!

Vanaf Vang Vieng ging Wen terug naar Thailand en wij weer door naar het noorden van Laos, naar Phonsavan. Hier lieten we weer het grootste deel van de toeristen achter ons, wat een rust :-). In ons hostel lekker met wat mensen naar een vuurtje gestaard, gestookt in een oude clusterbom. Er zijn in Laos zo ongelofelijk veel bommen gedropt door de Amerikanen (twee ton aan bommen per inwoner van Laos) en er liggen er nog zoveel! Jaarlijks vallen er nog veel gewonden en doden door de on-ontplofte bommen, zo'n 30% van de gedropte bommen is toendertijd niet afgegaan en deze liggen nog overal. Het is heel treurig. Maar gelukkig zijn er ook goede initiatieven, heel veel metaal, aluminium en bommen worden hergebruikt, in huizen als steunpilaren, omgesmolten tot lepels, bbq's, hekken, plantenbakjes, kippenhokken, je kan het zo gek niet bedenken.

En er wordt hard gewerkt aan het ontmantelen en opruimen van de bommen, vooral door de Australische organisatie MAG. De Lao worden opgeleid om de ontmanteling en opruiming te kunnen uitvoeren, waardoor veel Lao werk hebben en er inmiddels al een deel is opgeruimd, al zal het helemaal schoon krijgen van Laos nog vele vele generaties duren. 'Oorlog in Laos?', hoor ik je denken. De oorlog in Laos was vooral een gevecht vanuit de lucht door de Amerikanen en is vrij onopgemerkt gebleven in de rest van de wereld, een 'Secret War' noemde men het en het heeft geresulteerd in het meest gebombardeerde land per inwoner ter wereld. In alleen Laos al zijn meer bommen gedropt dan in heel Europa tijdens de tweede wereld oorlog! Deze luchtoorlog diende vooral om de 'Ho Chi Min Trail' (die voor een groot deel door Laos gaat) uit te schakelen waarover de Noord-Vietnamezen tijdens de Vietnam oorlog wapens en andere voorraden naar de strijders in het zuiden van Vietnam brachten. Vele dorpen hebben in die tijd een veilig heenkomen gezocht in een van de vele grotten van Laos, een aantal daarvan hebben we bezocht, bijvoorbeeld de 'History Cave'. In deze grot leefden 374 mensen uit de omringende dorpen gedurende 4 jaar. Helaas zijn ze verraden en heeft de CIA (wellicht in de veronderstelling dat het om soldaten ging) de grot met een chemische bom bestookt, alleen de kokkin heeft het overleefd. Nu worden in de grot jaarlijks herdenkingen gehouden.
Gelukkig is er nog wel wat geschiedenis heel gebleven, tussen alle bomkraters liggen de oude potten van de 'Plain of Jars', men schat dat ze ongeveer 2500 jaar oud zijn en men heeft eigenlijk geen idee waar ze ooit voor gediend hebben, maar ze liggen er nog steeds tussen de bomkraters. Een van de hypotheses is dat ze dienden als graf, of natuurlijk om de LaoLao in te bewaren, de lokale sterke drank.

Na deze zware kost op naar de laatste bestemming in Laos, Vieng Xai, een grensstadje waar de communistische regering van Laos onderdook in de grotten. Boeiend om te zien hoe ze leefden en het land probeerden te besturen terwijl de bommen om ze heen neerdonderden, ze hadden het er maar druk mee. In totaal hebben ze er bijna 10 jaar geleefd en na hun overwinning in de daar op volgende burgeroorlog zijn ze het land gaan regeren vanuit Vientiane, de hoofdstad. De leiders hebben nog lang geleefd en lang geregeerd.

Vieng Xai ligt heel dichtbij de grens van Vietnam en dat was dan ook onze volgende bestemming. Met een beetje verdriet lieten we Laos achter ons, wat een mooi land! Ondanks de armoede en moeilijke geschiedenis zijn de mensen optimistisch en vriendelijk. We hebben heel erg genoten van Laos!

Op naar Vietnam, met als eerste bestemming Hanoi, de hoofdstad. Na een lange busreis, onze eerste loempia's, en een koud vietnamees biertje zijn we maar snel gaan slapen in ons fijne hostel. Hanoi is goed beloopbaar en is een leuke stad, vooral de straatjes met hun marktwaar zijn leuk. Alle winkels in een straat hebben hetzelfde thema, je kan in een straat alleen maar speelgoed kopen, er is een schoenenstraat, een zinken emmerstraat, een begravenisplakatenstraat etc. In de straatjes wat kadootjes gekocht, want we gingen uit eten met de vrouw en het zoontje van een oud-huisgenoot van Marlijne uit Wageningen. Hij is zelf in Schotland aan het promoveren, maar dat mocht de pret niet drukken. Na elkaar gevonden te hebben aan de omschrijving van kleding zijn we in een leuk restaurantje beland en hebben we lekker een avondje gekletst, grappig!

\De volgende bestemming was een paar dagen Halong Bay, met een boot tussen de rotsen door, echt supermooi! En eindelijk zien we de zee weer! De eerste dag hebben we gevaren, gekanoed, een grot bezocht en gezwommen en de dag afgesloten met karaoke,Wijnand heeft op zijn allermooist 'Girls just wanna have fun' gezongen, prachtig. De tweede dag hebben we gehiked op een eiland, door de modder en regen, maar erg cool! Uiteindelijk de top bereikt, een of andere wankele toren beklommen en genoten van het uitzicht!

Na het hiken werden we gedropt bij het hotel van die nacht op een eiland bij Halong Bay en konden we daar lekker rondlopen, heerlijk tussen de marktjes lopen en naar de vissersbootjes staren. Die avond aten we in een soort grote eetfabriek, waar ook veel Vietnameze toeristen aten. Door hen werden we uitgenodigd om zelfgestookte rijstwijn met ze te drinken, na de typische proost door keihard iets onbegrijpelijks te schreeuwen moest het drankje in een keer achterover. We waren met een stuk of 6 andere toeristen van onze boot tegenover een stuk of 40 Vietnameze mannen, je raad het al, allemaal wankelden we de eetfabriek uit, op weg naar een ander terras:-).

De volgende ochtend vroeg zagen we niemand bij het ontbijt en hebben een stuk of 5 mensen zich verslapen, watjes. De laatste dag Halong bay bestond vooral uit terug naar Hanoi reizen.Uiteindelijk kwamen we rond 4 uur weer aan in Hanoi en om 5 uur stond onze volgende bus al klaar om ons naar Hue te brengen. Een sleeper-bus en na de vorige nacht en deze reisdag zijn we beiden heerlijk uitgerust smorgens wakker geworden in Hue.

Hue vinden we een mooie stad! Er ligt een oude citadel, die we meteen maar bezocht hebben, we waren zo uitgerust! De citadel is erg mooi, het lijkt een beetje op de 'Forbidden City' in Beijing, alleen dan zonder massatoerisme. Ook is de citadel behoorlijk beschadigd tijdens de oorlog in Vietnam, maar dat maakt het eigenlijk een beetje mysterieuzer. Na deze culturele uitstap ergens aan de rivier gegeten, met mooie verlichting, vele eettentjes, mooie muziek, heel sfeervol. De volgende dag zijn we achterop de brommer gesprongen bij Thuan&Lac voor een toertje langs de hoogtepunten uit de omgeving van Hue. Wat een mooie tombes en paleizen, echt tof! We hebben er in totaal drie uitgebreid bekeken. Ook nog naar 'bunkerhill' geweest, een plek waar veel gevochten is en veel slachtoffers zijn gevallen. Hoe langer we in Vietnam zijn hoe zinlozer de oorlog ons lijkt, het land lijkt kapitalistisch, maar toch met een communistisch bewind en is op eigen houtje nu erg aan het groeien. Dat was ook gebeurt zonder de aanwezigheid van de Amerikanen denken we. Tijdens de lunch nog vrienden gemaakt met een vrouw van ruim 80 (dat is erg oud hierzo!), ze liep zo krom als ik weet niet wat, maar was nog erg in de weer en lekker aan het genieten van haar shaggie. Het ontmoeten van de 'locals' zijn toch wel een van de leukste dingen van reizen en gelukkig ontmoeten we dagelijks vele leuke mensen. Oja de humor van de Vietnamezen is zo grappig! Onze gids bleef maar grapjes maken tegen de vrouw over dat ze vast nog wel ging zwemmen, fietsen, aerobiccen, dansen etc en moest om elk grapje heel hard lachen. Zolang je maar mensen kan uitlachen is het goed, zelfs als er mensen zijn overleden op een vreemde manier en ze vertellen erover dan liggen ze in een deuk! En met een gerust hart vertellen ze je dat je te zwaar bent of op de 'Happy Buddha' lijkt, dat is de dikke zittende versie, en moeten dan weer heel hard lachen. Wij konden dit wel waarderen en hebben in Vietnam dan ook vaak hard gelachen.

Maar verder met het verhaal. Hue hebben we met de brommer bekeken en dat vonden we zo leuk dat we besloten om ook maar met de brommer naar Hoi-An te gaan, met dezelfde gidsen. De volgende ochtend bleek Thuong te zijn veranderd in een andere kerel, we denken dat het door ons gezamenlijke borrelhapje van gister: koeiensnuit kwam (we zouden willen dat dit een grapje was). Wij hebben ook een stukje snuit gegeten, geen aanrader.
Dus met Lac en onze nieuwe vriend Bhat op pad, langs een prachtig vissersdorp, een waterval waar we gezwommen hebben, een mooie bergpas, het strand, kortom een prachtige rit. Wel een beetje spannend want de brommers reden zeker 70 en waren er niet helemaal op gemaakt. Lijn had dan ook bijna een goede smakkerd gemaakt toen Bhat een lekke band kreeg, gelukkig na een hoop geslinger wel overeind gebleven. Wel jammer voor de Vietnamezen, want een mooie val was natuurlijk wel weer lachen geweest!

Hoi An (vernoemd naar Lijne's zusje, ook wel An genoemd) is een leuk stadje, heel sfeervol. De oude stad is hier helemaal bewaard gebleven, het ligt vlakbij de zee en een riviertje stroomt door de stad, heerlijk om doorheen te lopen. Wel slecht voor ons budget, want het is ook de stad waar ze bekend staan om maatkleding te maken en dag 1 zijn we al gezwicht, we moeten toch straks ook weer solliciteren enzo, toch? Dus na een reden gevonden te hebben en drie keer passen geslaagd met een pak voor Wijnand, een voor Marlijne samen met nog een jasje en twee jurkjes. In Hoi-An de oude stad bezocht, een dagje gesnorkeld, een mooie wandeling gemaakt, kortom echt een beetje vakantie gevierd.

Dat vakantiegevoel beviel ons wel, wat kan je dan beter doen dan duiken? Op naar Nha Trang, het badplaatsje van Vietnam. Het stadje heeft meer weg van Zandvoort, maar dan met heerlijk weer en heerlijk zeewater dan van een tropisch eiland, maar onder water maakt dat niet uit. Twee dagen gedoken en weer de mooie onderwaterwereld gezien, heerlijk. Ook hier wat serieuze zaken gedaan zoals de CV een beetje updaten enzo, de tijd vliegt!

Maar eerst nog lekker genieten en op naar onze een na laatste bestemming in Vietnam alweer, Ho Chi Min City, ook wel Saigon geheten. Een bruisende stad met 5 miljoen brommertjes! Het oversteken ziet er onmogelijk uit, maar de manier waarop het werkt hadden we al in Hanoi geleerd en werkte hier ook weer prima. Gewoon niet kijken en langzaam oversteken. Op miraculeuze wijze gaan alle brommers dan om je heen en bereik je veilig de overkant, lachen! In de stad lekker gaan rondlopen, het voormalig presidentieel paleis van Zuid-Vietnam bekeken, wat pagodes, Chinatown en andere wijkjes. De parken zijn stiekem het leukst, hier gebeurt zoveel! Met z'n allen gymmen, eten, voetshuttle spelen (een soort hooghouden, maar dan met een groep en een groot soort shuttle), lekker kletsen, dingen verkopen etcetc. In de omgeving van Saigon liggen ook de beruchte Cu Chi tunnels, de plek waar de Viet Cong en het Amerikaanse leger hard hebben gevochten tijdens de oorlog. Ten tijde van de oorlog lag er zo een 200 kilometer aan tunnels, waarvanuit gevochten werd maar ook waarin geleefd werd door de families. Bizar om te zien, wij hebben ook een stukje door de tunnels gekropen, zo'n 100 meter, maar dit was al teveel voor een aantal toeristen. Het is warm en krap en dan is het nog breder gemaakt voor ons de toerist! De Viet Cong had geen geweren en bommen, alles wat Amerika dropte werd hergebruikt en ze maakte gebruik van boobytraps en bamboesperen. Maar vooral door het zich 'onzichtbaar' kunnen maken onder de grond hebben ze de oorlog 'gewonnen'. Op weg naar de tunnels ook nog langs een dorp gereden met slachtoffers van Agent Orange, de chemische wapens die Amerika op Vietnam heeft neergestrooid om de jungle te vernietigen. Tot op heden worden mensen geboren met vergroeiingen, rare ziektes etc. Dit is ook gebeurt bij hun eigen soldaten, maar voor hen is de schade vergoedt voor zover dat kan, de Vietnamezen hebben tot op de dag van vandaag nog niks ontvangen.

Gelukkig ook nog wat leuks gedaan deze dag, een tempel van de Cao Dai bezocht, een mooi gebouw en een grappige dienst! Het is een geloof dat alleen voorkomt in het zuiden van Vietnam en is eigenlijk een combinatie van vele bestaande geloven in deze wereld. Iedereen is dan ook welkom! Interessant om te zien.

Vlakbij Saigon ligt de 'Mekong Delta', een plek waar de Mekong zich splitst in 8 zijtakken. Dit was onze volgende en alweer laatste bestemming in Vietnam. De Mekong is een mooie rivier die we ook al in Laos hebben bevaren en nu dus weer in Vietnam. Met een bootje zijn we naar een eiland gegaan, naar de drijvende markt, een lunchplek waar we heerlijke olifantoorvis hebben gegeten, een viskwekerij bezocht, nouja, allemaal dingen die met water te maken hebben dus. Onze laatste nacht Vietnam geslapen in een drijvend hotel in de Mekong, grappig! En om het waterthema af te maken zijn we de volgende dag met een boottocht van een uurtje of zes over de Mekong de grens naar Cambodja over gegaan. En daar zijn we nu!

De hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh, hebben we inmiddels alweer achter ons gelaten. Hier hebben we de 'Killing Fields' bezocht, wat een gruwelheden! Op de killingfields zijn ruim 15.000 mensen vermoord nadat ze in de gevangenis S-21 hebben gezeten, zijn gemarteld om te 'bekennen' wat ze niet gedaan hebben.. In totaal zijn er 8000 skeletten teruggevonden in de massagraven, mannen, vrouwen, kinderen, babys alles wat maar niet 'zuiver' was. Om kogels te besparen zijn de meesten met een harde slag op het hoofd, geblindoekt aan de rand van het massagraf vermoord. En het bekende verhaal, babys die tegen een boom werden kapot geslagen is helaas ook waar, de boom staat er nog.

Na de killing fields bij Phnom Penh (ja, er zijn er nog veel meer in Cambodja...tot nu toe zijn er 20.000 massagraven gevonden) hebben we ook nog een bezoek gebracht aan de gevangenis S-21. Hier werden de mensen vreselijk gemarteld, de martelkamers zijn nog intact. Ook kon je de cellen zien waar een deel van de gevangenen geplaatst werd. Een ander deel werd in een grote zaal aan de voeten geketend gevangen gezet. Net als de Nazis heeft de Rode Khmer veel mensen geregistreerd die in de gevangenis belanden. De fotos van een deel van deze mensen hangen in het museum. In totaal hebben 7 mensen de gevangenis overleefd, omdat ze iets konden wat nuttig was, zoals schilderen, machines onderhouden etc. Een van de zeven personen hebben we ontmoet, hij is nog dagelijks in het museum om geld in te zamelen voor zijn stichting voor de slachtoffers van de oorlog. Zijn naam is Chum Mey en zijn verhaal is te gruwelijk om op te schrijven, je kan het googelen als je wilt. Een behoorlijk pittige dag,een om stil van te worden. De tranen prikten achter onze ogen en soms moest je echt slikken. Wat is oorlog toch gruwelijk!

De stad zelf hebben we ook bezocht, een leuke stad! Met mooie tempels, een boulevard aan de Mekong en een koninklijk paleis. Een levendige stad en fijn om in rond te lopen.

De laatste bestemming van dit blog is Battambang, een stad waar we hoopten een klein beetje van het 'echte' leven in Cambodja te zien. We zijn er twee dagen geweest, de eerste dag een tourtje met de tuktuk van Mr.Blue. We hebben een ritje gemaakt op een bamboetrein naar een klein dorpje. Op een oude rails leggen ze twee assen met treinwielen en leggen daarbovenop een soort vlot van bamboe. Op deze treintjes worden vooral goederen en toeristen vervoerd. Met een klein motortje scheur je over de rails, leuk! En het dorpje waar je terecht komt is ook erg leuk, vol met de hele vriendelijke Cambodjanen. Een volgende stop in het toertje was weer een beladen plek, een 'killing cave' hier zijn Cambodjanen vermoord die niet hard genoeg werkten op het land of iets deed wat niet gewenst was, zoals zingen of wat dan ook. Als er een iemand iets fout had gedaan wat de dood verdiende werd de hele familie ook maar meteen vermoord. Dit keer was de gevangenis een oude boeddhistische tempel en was het massagraf een grot waar ze afgeduwd werden, een voor de vrouwen, een voor de kinderen en een voor de mannen. Nu is de plek mooi, de tempel is weer in gebruik en de plek is omringt door prachtige uitzichten. De laatste bestemming was een kleine Angkor Wat, echt prachtig! Stapels oude stenen :-), we zijn heel erg benieuwd naar het echte werk!

De volgende dag hebben we rondgefietst over het platteland van Cambodja, heerlijk, langs mooie weggetjes, mooie tempels, nog een killingfield gezien en als eindbestemming een tempel in de Angkor Wat stijl. Alles is mooi, maar vooral de mensen, overal uit de huisjes hoor je 'Hello!' roepen en kinderen zwaaien allemaal naar je. Zoveel geglimlacht dat we er weer wat rimpels bij hebben.

Hehe, eindelijk zijn we bij vandaag! Met de boot naar Siem Reap gevaren, een prachtige tocht!
Hier gaan we de tempels van Angkor Wat bekijken de komende dagen. Wat zijn we benieuwd!
En even geen oorlog dingen meer, de volgende blog alleen maar mooie tempels, zon, strand, fijne stadjes, lekker eten, mooie beesten en palmbomen. En dat allemaal voor jullie om de blog een beetje gezellig te houden! Pff, valt allemaal niet mee hoor :-)

We horen dat de zomer vreselijk is en we leven dan ook erg mee! Iedereen is weer een beetje terug van vakantie en het gewone leven begint weer. We doen nog even niet mee, genieten hier nog flink van al het moois! Maar aan de andere kant komt het einde wel al echt in zicht en daar leven we ook wel naar toe. We hebben heel veel zin om iedereen weer te zien en dichtbij te hebben en de gedachten gaan steeds vaker uit naar lekker vers brood met kaas of hagelslag, het komt al dichtbij! Ook wel spannend allemaal, weer op zoek naar een baan, we zijn benieuwd hoe snel dat gaat lukken, want het geld is wel op als we thuis zijn :-). Bij dezen, als jullie iets weten / horen / zien op het gebied van 'Psychiatrische Epidemiologie' of 'Facility Management' dan horen we het graag!
Oja, onze vlucht naar huis is vastgelegd en is op zondag 16 oktober, we komen ergens vroeg in de ochtend aan en verwachten natuurlijk onze trouwe lezers op Schiphol te zien...haha, nee hoor, maar zet het vast in de agenda, we zullen wel iets gezelligs regelen voor in de middag.

Maar zover is het nog niet! We genieten hier nog met volle teugen en hebben nog 1,5 maand om nog meer te zien van Azië. Thailand, Maleisië, en Singapore staan nog op de planning!

We genieten ook nog veel van jullie reacties en mailtjes, dus blijf schrijven!

Heel veel liefs Wijn&Lijn

ps. Je kan meer fotos kijken in het albumpje op deze site.