Hallo allemaal!

Zoals sommigen van onze lezers al hebben gemerkt is het alweer bijna het eind van de maand, tijd voor een nieuw verhaal, tijd voor een nieuwe blog!

Waar waren we gebleven? Ohja, onderweg van Nepal naar China! Omdat Tibet gesloten was door de Chinezen zijn we maar direct doorgevlogen naar Beijing. Direct? Nou niet helemaal, want we moesten onderweg tot onze verrassing nog wel even uittappen in Lhasa, de hoofdstad van Tibet. Dat klinkt als een formaliteit, maar werd door de Chinezen erg serieus genomen, tassen 93 keer door de scanner, toch voor de zekerheid nog even fouilleren, wat kom je doen, stapels papieren invullen en de zelfde weg terug het zelfde vliegtuig in op dezelfde stoeltjes. Logica? Geen idee, maar we zijn dus toch nog even in Tibet geweest :-)

Beijing, en eigenlijk heel China, was een grote verrassing voor ons. We hadden ons voorbereid op een Communistisch land, oude gebouwen, lange rijen en gare auto's. Nou, niets is minder waar, China is modern, het modernste land na de VS dat we tot nu toe hebben gezien, van Communisme is niets te merken, de auto's die je ziet zijn nieuw en modern, in de winkels is alles te krijgen, iedereen die het wil mag iets ondernemen. Uiteraard zijn er zeker nog dingen waar aan je kan merken dat China niet bepaald een vrij land is. Internet staat vol met dingen waar de leiders van het land het niet mee eens zijn, en half internet wordt dan ook gulzig geblokkeerd. Facebook doet het niet, Gmail opent maar de helft van de keren en na 10 minuten. En het zoeken naar iets als Tibet kan je al helemaal vergeten. Met mensenrechten in China wordt dan ook vooral bedoelt het recht om mensen die iets anders denken dan wat is voorgeschreven in de gevangenis te gooien.

Maargoed, terug naar de reis. In Beijing kwamen we Mark en Maaike tegen. Mark is een oud collega van Lijne, dus super om weer eens wat Nederlands te spreken met bekenden. Als eerste op de bezienswaardigheden in Beijing stond het Tiananmen Square (Plein van de Hemelse Vrede), het grootste plein ter wereld voor de verboden stad met het grote portret van Mao. Op zich niet heel bijzonder, ware het niet dat hier een aantal hoogtepunten van China bij elkaar komen, ook Mao ligt hier in zijn mausoleum. Dat betekend dat het een belangrijk punt is voor protesten tegen de gevestigde orde, denk aan de protesten en de daarop volgende moordpartij in 1989 met de man met boodschappentas voor een tank. Om tegenwoordig het plein op te komen moeten je tassen door de scanner, jijzelf door de scanner en wordt je als je boft ook nog eens gefouilleerd. Toch blijft het indrukwekkend om op zo'n bijzondere plek in de recente wereldgeschiedenis te staan. Na het Plein van de Hemelse Vrede zijn we de Verboden Stad zelf in gegaan, een enorm complex van tempels, paleizen en ceremoniële hallen midden in Beijing, tot een jaar of 50 terug nog absoluut verboden voor normale stervelingen, tegenwoordig voldoet een toegangsprijs van slechts 6 euro.

Voor honderden jaren was dit de plek van waaruit de keizers van China het enorme rijk reageerden. Wanneer je een dag door de stad loopt heb je nog maar het gevoel de helft te hebben gezien. Wanneer het te heet werd in de Verboden Stad hadden keizers gelukkig ook een buitenverblijfje, het zomerpaleis, een verzameling tempels en meren aan de rand van het huidige Beijing. Ook hier hebben we ons weer een dag goed vermaakt.

Geen bezoek aan China is uiteraard compleet zonder een bezoek aan de Muur. Vele Chinese restaurants in Nederland zijn er naar vernoemd, maar in het echt is het echt super om te zien. Omdat de muur vlak bij Beijing vrij suf is, extreem druk bezocht en niet tussen de heuvels boekten we een toertje naar een wat bijzonderder stuk, verder naar het noord-oosten in de buurt van Jinshanling. Hier komen nauwelijks toeristen en gaat de muur door heuvelachtig landschap, waardoor er behoorlijk wat geklommen moet worden op je wandeltocht. Voor ons was dit zeker een van de hoogtepunten van onze reis door China. Van kinds af aan heb je de plaatjes van de muur gezien, en als je dan opeens zelf op een van de mooiste stukken er van staat dan krijg je er toch een beetje kippenvel van, ook al is het een graad of 35.

Na Beijing was het tijd om verder te reizen, op weg naar Luoyang, de stad van de bekende Long Men Caves. Deze grotten hebben niets met lange mannen te maken, het is enkel de naam van het dorpje. In een lange rotswand aan weerszijden van een rivier zijn hier duizend jaar geleden vele duizenden boeddha's uitgehakt, van minuscuul klein tot vele tientallen meters hoog. Wat een beetje jammer is dat een flink deel van de Boeddha's tijdens China's culturele revolutie (aangezwengeld door de geliefde Mao zelf) onthoofd is. Iets typisch Chinees is dan ook dat je hier niets over leest of hoort ter plekken, negatieve dingen uit het recente verleden worden simpelweg niet genoemd. De beelden waren indrukwekkend, maar zeker niet zo indrukwekkend als de beelden die we in onze volgende bestemming gingen zien, het befaamde Terracottaleger in Xi'an.

In de ondergrondse grafheuvel van een keizer van circa 200 jaar voor Christus staan circa 9099 in verschillende staten verkerende figuren die de keizer na zijn dood zouden kunnen dienen. Ongelofelijk is dat een flink deel van deze mannen en paarden nog in zo'n goede staat verkeerd. Het lijkt er vaak op of ze gister nog zijn gemaakt, en elk figuur is uniek, geen twee soldaten zijn hetzelfde, van hun snorren tot hun schoenen aan toe. Pas in 1974 werden de tombes ontdekt, toen een lokale boer een waterput wilde slaan en daarbij de uiterste hoek van een van de grootste tombes bij toeval aanboorde. Sindsdien zijn de archeologen eigenlijk non-stop aan het opgraven, nog steeds wordt er gewerkt en worden er nog vele nieuwe figuren gevonden.

Na Xi'an hebben we even luxe gedaan, voor onze volgende bestemming, Guilin, kozen we er toch maar voor om anderhalf uur in een vliegtuig te zitten in plaats van 30 uur in een trein. Fris en fruitig stonden we dus een paar uur later een paar duizend kilometer verderop. Guilin en Yangshuo, waar we een paar dagen later heen vertrokken staan bekend als twee van de mooiste plekjes van China, ze zijn omgeven door vele karstgeberte pieken, kale rotspunten die als rotte kiezen uit de omgeving omhoogsteken. Tussen de pieken door stroomt langzaam een grote rivier, de Li. Een van de mooiste manieren om de omgeving te zien is door een boottochtje te maken tusseen Guilin en Yangshuo. Voor dat we dit deden zijn we nog even naar een ander bijzonder plekje gegaan, de dragon's backbone rijst terrassen. Hier redelijk in de middle of nowhere zijn op steile hellingen vele duizenden rijstterrassen gebouwd. Doordat je de hellingen kan oplopen krijg je een steeds weer veranderd uitzicht over de terrassen, welke ook nog eens met het jaargetijde veranderen. Toen wij er waren was het planten van de rijstplantjes net afgelopen en stonden de jonge plantjes nog prachtig klein tussen het water. Wat ook leuk hieraan was dat je nog het echte platteland van China kan zien. Heerlijk even op het platteland te zijn, de steden van China groeien zo snel en rücksichtslos dat je soms het gevoel hebt alleen maar in een betonnen omgeving te lopen.

Het boottochtje naar Yangshuo was prachtig, geweldige uitzichten, rustig water, dat konden we wel een tijdje volhouden. Wat je echter niet echt vanaf de vlotjes ziet maar wel wanneer je, zoals wij een paar dagen later deden, langs de rivier wandelt wel merkt is dat de toegenomen Chinese welvaart ook zeker zijn weerslag heeft op het Chines toerisme. Toen wij rustig langs de rivier wandelden werden wij continu gepasseerd door een onophoudelijke stroom vlotjes met stinkende tweetaksmotortjes. Hoe mooi de omgeving ook is (het staat zelfs als plaatje achterop het 20 yuan briefje) voor ons ging de lol er na een paar uur in de uitlaatgassen er wel van af.

Ook in Yangshuo nog even een tourtje naar een modder-grot gedaan, waar je diep onder de berg een tijdje kan dobberen in een modderpoel. Schijnt goed voor je huid te zijn, maar vooral grappig voor op de foto.

Na Yangshuo werd het tijd voor een volgende lange etappe, van Guilin naar Kunming met de trein, een stukje van 19 uur. Helaas waren er geen slaapplaatsen meer voor ons beschikbaar, dus dat werd een zitplaatsje. Zoals je zal begrijpen zijn de treinen in China niet gemaakt op lange westerse benen, dus dat werd wederom een beetje afzien, maar niets dat we niet al 45 keer eerder hebben gedaan. Kunming is een flinke stad in het zuiden van China, er wonen een dikke miljoen mensen, en is wat dat betreft een middelgrote stad in China. Wat het echter bijzonder maakt is dat het betrekkelijk in de buurt van de tropen ligt, maar dan wel op 2000 meter hoogte. Het hele jaar heeft Kunming dus eigenlijk heerlijk lenteweer! Voor de rest is Kunming een heerlijke stad, aardige mensen, fijne temperatuur, leuke tempeltjes en een prima infrastructuur om lekker te kunnen fietsen.

Zonder nou echt wereldschokkende bezienswaardigheden in Kunming te hebben gezien hebben we ons toch een paar dagen hier heerlijk vermaakt. Wat ons in Kunming echter ook opviel is dat er net zo min als er mensenrechten zijn in China ook dierenrechten niet echt iets is dat in China is overgekomen. Lichtelijk verbaasd keken wij dan ook toe hoe in parkjes in Kunming kleine schilpadjes in een soort doorzichtige tennisbal werden verkocht, ideaal als sleutelhanger! Ook van halfdode doorspiesde schildpadden die in winkels met hun laatste krachten proberen uit een klein vierkant kommetje proberen te ontsnappen werden wij niet echt gelukkig. Nouja, hypocriet uiteraard, in Nederland eten we ook gewoon de bio-industriekip. Goed voornemen is daar in Nederland toch maar eens wat bewuster mee om te gaan.

Kunming was ook onze laatste bestemming in China, volgende stop: Laos, ons eerste landje in zuid-oost Azië! Hier zijn we begonnen met een paar dagen Luang Namtha. Wat ons meteen op viel is de grote hoeveelheid vakantiegangers! Wij zijn al 9 maanden aan het reizen en komen in de landen die we aan doen vooral 'reizigers' tegen, maar omdat het in Nederland nu ook zomervakantie is stikt het overal in Laos van de landgenoten. Gezellig, maar ook even wennen voor ons. Een van de vakantiegangers die wij in Laos tegenkwamen was Wendy, een vriendinnetje van Lijn. Samen met wen hebben we een stuk Laos gereist te beginnen in Luang Namtha. Een van de dingen waar Luang Namtha van bekend is is van het Nam Pha nationaal park. Het nationaal park is een enorm junglegebied waarin fantastisch gehiked kan worden en dat hebben we dus ook gedaan. Om 9 uur 's ochtends werden we opgepikt en naar een klein dorpje gebracht. Vanaf hier werden we door onze gids de jungle in gestuurd. Eerst een flink stuk klimmen over gladde hellingen (het is regenseizoen in Laos) daarna wadend door een riviertje op weg naar de lunch.

Dit 'pad' was voor de gids ook nieuw, dus dat maakte het helemaal spannend, zonder kaart, met enkel een flink kapmes de jungle in. Onze lunch was er ook eentje om niet snel te vergeten, terwijl de gids de 'sticky lice' klaarzette werden wij van alle kanten besprongen door de bloedzuigers. Snel van je afslaan die krengen en achteraf bleek Wijnand de enige zijn die te grazen was genomen, het uittrekken van de sokken resulteerde in een prachtig bloedbad. Na de lunch liepen we verder, ondertussen nog een paar keer verdwalend tussen de dichte bamboebossen. Na acht uur ploeteren kwamen we rond zonsondergang eindelijk weer in de bewoonde wereld, enkel nog van ons gescheiden door een half vergane touwbrug. Gelukkig hield de brug ook ons nog en konden we 's avonds weer moe maar voldaan in onze lekkere bedjes in slaap donderen.

Na Luang Namtha zijn we doorgereisd naar Luang Prabang, een van de meest toeristische plekjes van Laos, en daar zijn we nu nogsteeds. Luang Prabang (ook wel de parel van de Mekong genoemd), is de oude hoofdstad van Laos, en dat is vooral nog te merken aan de enorm vele tempeltjes die de stad rijk is. Overal zie je de in oranje gewaden Boeddhistische monniken lopen, op weg van de ene les naar de andere. Het leuke van zo'n wereldreis is dat je ook veel meer te weten komt van de verschillende religies, zo ook van het Boeddhisme.

Maar na het opsnuiven van zoveel cultuur wordt het op een gegeven moment ook tijd om de inwendige mens te verzorgen, dus gister zijn we maar eens gaan relaxen bij de plaatselijke waterval, heerlijk zwemmen in de snelstromende 'plungepools' en genieten van de prachtige omgeving.

Morgen wordt het al weer tijd om verder te gaan, verder naar het zuiden, verder naar Vang Vieng, de mensen die ook in Laos zijn geweest weten wat we bedoelen :-)

Inmiddels hebben we er al negen en een halve maand op zitten en wordt het langzaamaan tijd om na te gaan denken over onze terugreis. Nog twee en een halve maand en dan zit het er al weer op voor ons. Maar niet getreurd, tot die tijd hebben we nog genoeg te zien, genoeg te beleven en genieten we met volle teugen! Blijf vooral mailen en reageren op onze blog, door al die berichtjes krijgen we toch nog een beetje het gevoel dat jullie ook aan ons denken! We denken iig veel aan jullie!

Veel liefs, LijnWijn