Tot strakkies!

Ha lieve lezers,

Hier is hij dan, de laatste blog!

Een jaar reizen is voorbij, over een paar uurtjes vliegen we en zijn we morgen weer thuis! We zijn in 20 landen geweest, hebben zo een 360 dagen lekker op slippers kunnen lopen en genoten van vooral lente en zomerweer. Tijd voor een samenvatting, alletwee hebben we een korte samenvattig gemaakt van het jaar, dus je kan kiezen welke je wilt lezen

of alletwee natuurlijk!

Van de afgelopen dagen eiland en Singapore staan er fotos in het album en het reisverslag is dit keer niet veel meer dan, zwemmen, duiken, wandelen, visje eten,boekje lezen, luieren, kortom een echte vakantie!

Lieve allemaal tot zo!!!!

Verhaaltje lijn:

Wauw wat was ik zenuwachtig vorig jaar! Op naar het onbekende, superspannend en een beetje verdrietig omdat ik afscheid moest nemen van al die leuke mensen! Dus met de kriebels en tranen het vliegtuig ingestapt. Op naar het avontuur!

Het avontuur was fantastisch!! Met volle teugen heb ik van alles genoten! En kan eigenlijk nog niet zeggen wat de hoogtepunten waren, het zijn er zoveel! Eerst maar beginnen met de minder leuke dingen, dat zijn veel er minder. Het moeilijkst van reizen vond ik de afstand van huis, mooie dagen van mensen, zoals een huwelijk, nieuw huis, zwangerschap (en sinds gisteren een nieuw nichtje!) is toch heel anders als je niet in de buurt ben en het is maf om niet te weten hoe de bruiloft was of het nieuwe huis of de dikke buik. Maar moeilijker zijn de minder mooie dagen van mensen, mijn moeder die erg ziek is, de pijn en de ziekenhuisbezoeken. Mijn tante die de oneerlijke strijd voert tegen kanker en tegen alle verwachtingen in er nog is. Relaties die uitgaan. Er niet kunnen zijn op deze momenten heeft me het gevoel gegeven niet eens op dezelfde planeet te zijn, dan voelt de afstand groter dan ooit.

En de niet-belangrijke lastige dingetjes van reizen die ik niet ga missen: andermans haar in je bed, vieze (put)luchtjes, medelijden met mensen, bloedzuigers, wegvallend skype, geen kaas, diarree, kakkerlakken, niet slapen in bus/treinreizen van 15 uur, roggelende mensen en de daarbij horende groen/gele kwakken op de grond, poepende mensen aan de kant van de weg, verkopers die aan je arm blijven hangen, 50 graden celcius, muggen met bulten die weken blijven jeuken, onbeschofte medetoeristen, koud douchen. Eigenlijke de gewone dingen die bij het reizen horen:-).

Nu de hoogtepunten!! Pff, wat zijn dat er veel! Het gevoel het echt aan het doen zijn, de droom, dat is een heerlijk gevoel en daarna het reizen zien als je leven voor een jaar, er aan wennen, bereisd raken, echt tof! De dingen die we hebben gezien en gedaan, zoveel hoogtepunten, maar hier een aantal: de uitgestrektheid van Patagonie, de vulkaan beklimmen in Chili, Paaseiland, de natuur van Bolivia, de Macchupiccu, de Galapagos, de stranden en mn zusje&vriend in Panama, de dieren in Costa Rica, de sfeer in Nicaragua, leren duiken in Honduras, de cultuur in Guatemala, mensen weer zien in Boston, rondlopen in New York, de paleizen in India, olifantje wassen in Nepal, de rijstvelden in China, het optimisme in Laos, de humor in Vietnam, tempels in Cambodja, duiken in Thailand, relaxen in Maleisie. De mooiste/leukste/meest bijzondere landen vind ik: Bolivia, Nicaragua, India, Nepal, Laos en Cambodja, maar denk dat ik ook weer zo zou kunnen wisselen:-), zo moeilijk om te zeggen! De leukste mensen vond ik wonen in: Chili, Nicaragua, Laos, Vietnam en Cambodja, de raarste in India. De mooiste plekken: Patagonie, de Andes, Salar Uyuni, Jaipur, Himalaya.
Maar het allermooist is het beleven, uren in bussen, treinen, tuktuks, het gevoel van vrijheid, wat een feest! De mensen om je heen, de locals zijn tof! We hebben zoveel leuke mensen ontmoet en zoveel geleerd van hun. De kinderen horen lachen, de gesprekjes met mensen, de andere gewoontes, wat leven we op een mooie wereld! En daar een stukje van zien en meemaken is echt fantastisch.
Een ander belangrijk hoogtepunt is het reizen met zn tweetjes. Het is eigenlijk niet echt romantisch, je ziet elkaar 24 uur en maakt dezelfde dingen mee, de kamers zijn vaak zo klein dat de wc naast je hoofdkussen staat, niks kan je verbergen of verzwijgen. Maar dat allemaal maakt het wel intiem en het is fijn dat je alles kan delen. Je moet elkaar wel echt leuk vinden :-) en dat is meer dan ooit duidelijk! Thx wijntje, je bent de leukste!

Tot slot en ook niet een onbelangrijk hoogtepunt, jullie reacties, mailtjes, skype etc! Echt heerlijk om bericht van thuis te krijgen als je weg bent. Het is moeilijk om aan te geven hoe fijn dat is, maar op een schaal van 10, toch wel een 10! Superbedankt!

En nu een jaar later weer de kriebels en misschien wel een beetje tranen! Weer terug naar huis, het avontuur is voorbij, snel weer fijn bij de leuke mensen in de buurt. Een jaar is genoeg voor mij en kijk er heel erg naar uit om weer op Nederlandse bodem te zijn. Lekker weer in ons huisje, de appie in de buurt, katten om ons heen, lekker sporten. Maar vooral en eigenlijk eerlijk gezegd het enige wat ik echt gemist heb weer mn mama,papa, zusje, familie en vrienden in de buurt. Kan niet wachten!!!!!!!

Tot snel lieve allemaal, bedankt voor het trouwe lezen en alle reacties, snel de verhalen in real-life!

verhaaltje wijn

Dat was het dan, een jaar reizen zit er op! Een jaar geleden begon het allemaal echt, vertrek vanaf Schiphol. Lang naar uitgekeken, maanden van gedroomd, maar op het moment suprême viel het toch nog even zwaar, het afscheid. Een paar uur vliegen later stonden we in Buenos Aires, met nog de veiligheid van een vooraf geboekte cursus Spaans. Daarna kon het echt los, de reis was begonnen, met een luxe 'cama-bus' op weg naar Puerto Madryn, op weg naar de avonturen. Sinds ons vertrek zijn er bijna 364 dagen verstreken, 364 dagen zonder onze geliefde vrienden en familie, hoewel een enkeling ons toch heeft opgezocht. Nu in deze laatste blog is het tijd om voor de eerste keer terug te kijken. Wij zullen nog heel vaak terug denken de komende tijd, maar hier op een terrasje in Singapore is het toch tijd voor de eerste samenvatting, hoewel het nog niet eens echt al helemaal is afgelopen.

Een van de meest voorkomende vragen die we nu al krijgen is 'Wat was nou het mooiste land?' Laat dat voor eens en altijd duidelijk zijn (mensen die ons dat alsnog gaan vragen hebben onze blog dus niet gelezen :-) dus pas op), dat kunnen we niet beantwoorden. We hebben zoveel moois gezien in het afgelopen jaar, een rangorde is bijna onmogelijk. Het ene land heeft een prachtige bevolking, maar weinig boeiende natuur, het andere land zit vol met prachtige beestjes maar het volk is chronisch ongesteld. Gelukkig ben ik wel een man van de feitjes, dus een paar hoogtepuntjes zal ik jullie toch niet onthouden, in chronologische orde (sic). Als eerste Chili, we zijn er maar kort geweest, maar de Chilenen met hun prachtige natuur zijn een prachtig volk. Hoe gruwelijk ook hun recente geschiedenis ook is geweest, ze gaan er mee om, en waar veel landen zich de rug keren naar de 'oorspronkelijke bevolking' zijn de Chilenen er trots op. Onderweg zijn we aardig wat Chilenen tegengekomen, bijna allemaal aardige en outgoing lui, altijd zin in een praatje en een biertje. Geen idee waarom ze zelf maar niet aan hun heerlijke wijn willen. Daarna Bolivia, de Bolivianen vonden wij nogal timide, maar het land is een ruwe parel. De natuur is een verzameling van uitersten, de mooiste en hoogste bergen, de prachtigste woestijnen, de bijzonderste klederdracht, Uyuni. Bolivia hoort tot de meest onbedorven plekken die wij op onze reis zijn tegengekomen. Nicaragua was geen land van natuur, alles wat er groen was is in het verleden vakkundig omgehakt, nu rest er een dor maanlandschap met een verschrikkelijk verleden. De bevolking, hoe verschrikkelijk arm ze ook zijn, houdt de moed er echter in, overal waar je kijkt wordt aan de toekomst gewerkt. Nicaragua blijft voor ons een land van vechters, tegen de stroom in blijven geloven dat het er ooit goed gaat komen. Voor ons zijn de Nicaraguanen denk ik wel het meest bijzondere volk. India, we zijn er maar drie weken geweest, maar een land en een volk zo buitenaards verdient minimaal een jaar. Na drie weken bij 50 graden celcius waren we aan de ene kant blij dat we het konden verlaten, aan de andere kant waren we bedroeft dat we niet langer kunnen hebben genieten, India is alleen te vergelijken met India. Boven India ligt Nepal, het land van de bergen. Als je dacht dat Nicaragua arm was dan ben je nog niet in Nepal geweest. Het grootste deel van de bevolking verdient letterlijk niets. Het grootste gedeelte van de bevolking overleefd door zelfvoorzienend te zijn, men eet wat men verbouwd. Voeg daaraan toe het feit dat de bevolking een van de meest tolerante groepen mensen is die je kan voorstellen (verschillende geloven bidden bijvoorbeeld naast elkaar in dezelfde tempel) en een spectaculaire ligging aan de voet van de Himalaya en elke bezoeker is snel verliefd op dit prachtige land. Hoewel we eigenlijk van plan waren er maar kort te blijven stal Laos al snel ons hart. Laos is een land dat maar door weinig toeristen wordt aangedaan, vooral als je het vergelijkt met de omliggende landen. Net als de meeste landen in Zuid-Oost Azië is moet Laos nog steeds bukken onder haar verschrikkelijke verleden. Tijdens de 'geheime oorlog' zijn op Laos meer bommen gedropt dan op heel Europa in de tweede wereldoorlog. Doordat echter minimaal een derde van al deze bommen niet is ontploft bij neerkomen sterven er vandaag de dag nog steeds mensen door deze verschrikkelijke erfenis. Het land is echter prachtig, nog grotendeels onbedorven door invloeden van buiten en met een enorm outgoing en vriendelijke bevolking. In Laos konden we bijna nergens 5 minuten zitten zonder met een local te kunnen praten. Naast Laos ligt een ander bijzonder land, Vietnam. Hoewel het best op China lijkt is het toch een land apart, en dan vooral om de bevolking. De Vietnamezen zijn bijna zonder uitzondering gestoord, prettig gestoord, dat wel. Als morbide en cynische humor je ding is dan kom je in Vietnam aan je trekken! Tenslotte Cambodja, het land van de killingfields en Angkor Wat. Net als Laos is Cambodja nog afgezien van Phnom Penh en Angkor Wat nog grotendeels onbedorven. Bij onze fietstochtjes over het platteland leek het vaak wel alsof wij de eerste blanken waren die de bevolking zag, overal wordt je begroet en welkom geheten, de Cambodjanen zijn ondanks hun verschrikkelijke geschiedenis die je nog overal tegenkomt een prachtig volk.

Zijn de andere landen die jullie gezien hebben dan minder bijzonder? Nee, dat is zeker niet het geval, elk land dat we hebben aangedaan was prachtig, en het voelt bijna als verraad hier maar een paar landen te kunnen noemen.

Een ander belangrijk onderdeel van onze reis is wat 'we hebben geleerd'. Voor mij staat een ding als een paal boven water. Dat is namelijk dat een glimlach en vriendelijkheid meer waard is dan wat dan ook. Wanneer je lacht en een vriendelijk praatje maakt gaan overal ter wereld de deuren open, verdwijnt de afstandelijke houding en heb je er direct weer een paar vrienden bij. Nederland is een land van afspraken, het maakt niet uit hoe je iets aanpakt, regels zijn regels, en daar wordt niet van afgeweken. Voor mij is het echt een oogopener geweest om te merken hoe veel verder je komt in de wereld wanneer je vriendelijk bent.

Een ander belangrijk onderdeel van mijn reis was iets dat er eigenlijk, vaak zonder te merken, altijd was, mijn reisgenootje, mijn Lijntje! Met elkaar kunnen we de hele wereld aan, en dat hebben we ze laten zien! Van te voren had ik mijn ingesteld op alle vormen van ongeluk die we zouden tegenkomen op reis, berovingen, overvallen, verdwaald, geen overnachtingsplek, ruzie. Hoe geweldig is het om te merken dat we het met z'n tweetjes er van hebben afgebracht zonder ook maar een substantieel probleem. Het afgelopen jaar was een jaar keihard genieten, en dat neemt niemand ons meer af, wat er ook gebeuren zal. Graag wil ik dit verhaaltje dan ook afsluiten met net zo'n sentimentele noot als waarmee het begon op Schiphol 364 daagjes terug. Lijntje, we zullen weer moeten wennen aan mensen om ons heen en elkaar minder zien dan de 24/7 van het afgelopen jaar. Als je maar weet dat het afgelopen jaar geweldig was, zonder jou was dat niet gelukt!

Lieve lezers, bedankt voor het volgen van onze reis. Ik hoop dat jullie net zoveel genoten hebben van onze verhalen als wij hadden met het beleven er van, maar dat lijkt me niet haalbaar :-) Alle liefs, en tot binnenkort in levende lijven!

Wijnand

Thuiskomst Marlijne en Wijnand

Hallo luitjes!

Marlijne en Wijnand hebben in hun laatste blog aangegeven om naar een kroegje te willen gaan. De feestcommissie heeft nog geprobeerd om het tegen te houden. Maar zoals de meeste weten, zijn ze behoorlijk koppig.

Zij weten dus niet dat de voorbereidingen alláng aan de gang waren en de meeste van jullie al op de hoogte zijn waar het festijn zal plaatsvinden. Gelukkig weten ze nog niets over het hoe en wat, en dat willen we wel nog even geheim houden voor ze.

Mochten wij mensen vergeten zijn, omdat we geen email adres konden achterhalen, en je wilt komen, stuur dan even een mailtje naar hoekannemarijn@hotmail.com met als titel ‘Thuiskomst Lijne en Wijnand'.. Dan krijgen jullie een mailtje terug met de locatie, tijdstippen en wat de bedoeling is.

Tot zondag!

De feestcommissie

Cambodja, Thailand en Maleisie!

Cambodja, Thailand en Maleisië!

Hallo lieve lezers! Hier al weer onze laatste 'reguliere' blog, de volgende zal onze laatste zijn, verstuurd vanaf Singapore of Utrecht, wie zal het zeggen. Zoals jullie weten zit onze reis er inmiddels bijna op, bijna, maar nog niet helemaal. Maar tot we bij dat punt aankomen met deze blog eerst nog wat over wat we de afgelopen maand hebben beleefd!

Bij onze vorige blog waren we gebleven bij het moment dat we na een mooie boottocht aankwamen in Siem Reap, niet de grootste, maar wel een van de meest bezochte steden van Cambodia, het ligt namelijk op een kilometer of vijf van het tempel-complex van Angkor Wat af, een van de meest grote en indrukwekkendste verzameling tempels ter wereld, gebouwd over vele eeuwen vanaf het jaar 900. Hoewel iedereen Angor Wat wel van naam kent is het eigenlijk dus niet een tempel dat het complex interessant maakt, maar de enorme hoeveelheid tempels. Wij hebben drie dagen het complex bezocht en nog hebben we het gevoel dat we maar de helft van de tempels hebben gezien, zoveel zijn het er. Het is haast een belediging om te proberen Angkor in een dag te doen, hoewel veel mensen dat toch proberen. Wij besloten het rustig aan te doen, huurden een fietsje voor drie dagen en trokken er op uit. Eerst waren de tempels het verst van Angkor aan de beurt, tevens ook de oudsten, en zo werkten we ons naar de dagen vorderden op naar de climax, de zonsopgang bij Angkor Wat zelf. Prachtig om (met 500 andere toeristen) de zon boven het complex op te zien komen!

Hoewel Angkor Wat zelf prachtig is werden onze harten toch gestolen door andere, minder bekende tempels, metname de Bayon, Preah Khan, Ta Som en misschien nog wel het meest door de chaos van Ta Prohm, nog niet gerestaureerd en overwoekerd door de jungle, bijeengehouden door eeuwenoude bomen die de stenen omhelsen tot de boom sterft en het hele zaakje in elkaar dondert.

Angkor was onze laatste bestemming in Cambodja, een land waar we eigenlijk maar een week voor hadden gereserveerd maar toch ons hart stal en we blij zijn dat we er toch aanzienlijk langer zijn gebleven. De volgende bestemming: Bangkok. Voor iedereen wel bekend als het moderne Sodom en Gomorra, de plek waar de oude dikke Nederlanders heen gaan om een dertienjarig jongetje of meisje aan de haak te slaan. Gelukkig hebben we hier zo goed als niets van gemerkt, maar aan het soort toerist te zien kan je je het wel voorstellen. Van Bangkok hadden we veel gehoord, veel voorgesteld, maar eigenlijk viel het een beetje tegen. De stad word overlopen door toeristen, mensen die een weekje of twee a drie 'Thailand gaan doen'.

Overal waar je kijkt luidruchtige toeristen die denken dat op vakantie gaan naar een land in Zuid-Oost Azië betekent dat je al je normale omgangsvormen overboord mag gooien, T-shirt uit als vent, als vrouw je kortste rokje aan, op zoek naar het feest. Na anderhalve dag hadden wij Bangkok dus ook wel een beetje gezien, de paleizen en klooster zijn prachtig, maar na Angkor zijn deze nu eenmaal niet meer zo indrukwekkend.

Op dus naar een volgende plek, een klein paradijsje op aarde, Koh Tao, een eilandje voor de oostkust van Thailand, vooral geliefd bij de liefhebbers van de onderwaterwereld, en laten wij dat nou ook net zijn.

Op Koh Tao was onze belangrijkste missie om onze 'Advanced Open Water' te halen, ons gevorderde duikbrevet. Deze missie hebben we met succes afgerond, we kunnen nu zeggen dat we echte duikers zijn.

We houden inmiddels zo veel van het leven onder water dat Wijnand zelfs besloot zijn Cheeseburger af te staan aan de hongerige vissen, de zee kan ruw zijn aan deze kant van de wereld ;-)

Toen we ons 'Advanced' binnen hadden en we weer wat facebook-vriendjes extra hadden was het net de dag daarvoor volle maan op een nabijgelegen eilandje, reden voor de toeristen op dat eiland om als lemmingen ons paradijsje te komen bezoeken. Tijd om weg te wezen dus, op naar Chiang Mai. Voor de mensen die de topografie van Thailand kennen is dit niet een hele logische route, maar we hadden er onze redenen voor, we weten alleen niet meer welke.

Chiang Mai is na Bangkok de meest bezochte stad van Thailand. Het ligt in het noorden van Thailand, tussen de heuvels en is dan ook vooral bekend als 'Trekking-hoofdstad' van Thailand. Ook wij moesten er aan geloven en boekten dus een driedaagse trekking, of dat is wat we dachten. Eigenlijk bleek het een rollercoaster-ride van drie dagen te zijn, meer gemaakt voor de toerist met te weinig tijd. Begrijp me niet verkeerd, het was erg leuk, vooral onze Koreaanse en Japanse medetrekkers. Het hiken was echter meer een wandeling door het park, rusten om de vijf honderd meter voor onze Spaanse vrienden om op adem te komen of voor onze gids om wat opium (sic) te kunnen roken. Wijnand maakte het nog een beetje spannend door met volle bepakking in een riviertje onderaan een waterval te donderen en daarmee de zonnebril die hij al elf maanden meezeult te verliezen, maar voor de rest was het vooral poco-poco.

Tot de derde dag echter. Opeens, en tot de verbazing van onze Spaanse vrienden die hier niet bepaald zin in hadden moest er ook actief worden gedaan. Caven, raften, olifantje rijden en bamboe-vlotje varen, activiteiten die we normaal in een week doen werden er nu doorheengejaagd in een uurtje of vier.

Lichtelijk uitgeput kwamen we na drie dagen weer aan in ons hotelletje in Chang Mai, ons afvragend of we nu echt maar in totaal zestig euro hadden betaald voor drie-dagen lol. Terug van onze driedaagse werd het tijd om te gaan denken wat we nu zouden gaan doen. We hadden veel goede verhalen gehoord over Thailand, en er dus drie weken voor ingepland, maar eigenlijk hadden we het inmiddels we een beetje gehad met Thailand. Hoe mooi het ook is, het voelt toch een beetje als camperen in Frankrijk, en daarvoor zijn we niet op reis, dus de knoop werd doorgehakt, op naar ons volgende en een na laatste land, Maleisië!

Tot Maleisië hebben we kennisgemaakt met een aantal geloven, met name het katholicisme is Zuid en Midden Amerika, het Hindoeïsme in India en Nepal, en het Boeddhisme is China en Zuid-Oost Azie. Met Maleisië kwam daar een nieuw geloof bij, de Islam. Dit was weer een interessante afwisseling, Lijne moest zich wat behoudender kleden, Alcohol heeft 300 tot 400 procent belasting geen monniken meer maar hoofddoekjes en Burka's. In de praktijk blijkt dit echter hartstikke mee te vallen, en na Nepal blijkt Maleisië toch vooral een land te zijn waarin verschillende geloven harmonieus met elkaar omgaan. De verscheidenheid in culturen is hier vooral positief, de Chinezen zijn de handelaren, de Indiërs zorgen voor het heerlijke eten en de Maleisiers genieten er van.

Onze eerste bestemming in Maleisië was de hoofdstad, Kuala Lumpur, of KL. In tegenstelling tot Bangkok vonden we KL een heerlijke stad. Niet overlopen door toeristen, maar metropolisch als Panama City of New York. Een van de meest beroemde trekpleisters van KL zijn haar wolkenkrabbers, en dan metname de KL-tower en de Petronas Twin Towers.

Helaas hoorden we van Marieke, een oud-collega van Lijne, die we min of meer per ongeluk tegen het lijf liepen, dat de loopbrug tussen de twee torens voor onderhoud gesloten was, maar gelukkig bleek de KL-toren gewoon open. Met zijn 276 meter hoogte is de KL toren de ideale plek om van de skyline van KL te kunnen genieten halverwege een stadswandeling. Bij een bezoekje aan de oudste moskee van KL mochten we ons zelfs nog even vermommen als moslims, bij het gratis bezoek aan deze Masjid Jamek moskee kregen we onze eigen sluiertjes te leen, Allah houdt niet van korte broeken of rokjes.

Om ook wat van het platteland van Maleisië te kunnen genieten zijn we ook nog een dagje of vier naar de Cameron Highlands gegaan, een bergachtig gebied een kilometertje of 200 ten noorden van KL. Hier hebben we een paar dagen heerlijk door de jungle gelopen. Inmiddels zijn we redelijk wat gewend qua jungle, maar af en toe bleek dit toch een beetje afzien.

De bloedzuigers hielden zich hier afzijdig, maar wanneer het paadje na dertig keer op en afdalen nogmaals besluit de zelfde heuvel nogmaals te bestijgen beginnen je benen toch een beetje te protesteren. We hebben hier een paar heerlijke dagen gehad, wandelen tussen de thee-struiken, genieten van een verse aardbeien milkshake van de aardbeien-plantage en als klap op de vuurpijl genieten van een heerlijke Indiase curry om daarna moe maar voldaan in slaap te vallen.

De volgende bestemming voor ons zou zijn Melaka, de oude Hollandse kolonie aan de west-kant van het schiereiland van Maleisië. Om hier te komen moesten we echter weer via KL reizen, dus besloten we nog maar eens een keertje de stad te gaan bezoeken, dit keer afgesloten door een bezoekje aan de sky-bar van het Travelers Hotel op een steenworp afstand van de Petronas Twin Towers. Doordat we hier betrekkelijk vroeg aankwamen hadden we nog al de plekjes in de bar voor het uitkiezen, waardoor we uiteraard kozen voor het beste plekje, met uitzicht op de torens voor een open raam van vijf bij drie meter hoogte. Hoewel het geheel (afgezien van de biertjes) gratis was voelden we ons hier toch als een koning te rijk, uitkijkend over de immense metropool.

Na KL was het dus de beurt aan Melaka. Nadat 'we' de Portugezen hier hadden uitgedonderd was het aan 'ons' de beurt om het zaakje hier grondig te plunderen. Hier getuigd nog veel van, onderandere het 'Stadhuysch' en de klokkentoren op het 'Dutch square'. Melaka is een grappig liefelijk stadje, vooral ook omdat dit al weer onze op twee na laatste bestemming op onze wereldreis is.

Het is niet zo dat hier nou alles Nederlands is, maar je krijgt hier aan een biertje voor te veel geld op een terrasje met een oud top-mannetje van Phillips van 84 jaar toch wel een beetje heimwee naar Nederland. En dat is maar goed ook, want inmiddels is het al weer bijna zo ver. Aan de ene kant super jammer, aan de andere kant is het mooi geweest, daar zijn we van overtuigd. We hebben super veel gezien van de wereld het afgelopen jaar, prachtige mensen ontmoet, kennis gemaakt met bijzondere culturen, maar aan alles moet een eind komen. Voor ons is de reis bijna afgelopen, tijd om herenigd te worden met onze geliefde familie en vrienden. Zover is het nog niet, voor die tijd gaan we nog een weekje relaxen op Palau Tioman, een tropisch eilandje voor de oostkust van Maleisië, waar ook 'Expeditie Robinson' ooit een keertje is opgenomen. Doel is hier ons de komende week zo stierlijk te gaan vervelen dat we daarna niets anders meer willen dan onze boel op orde krijgen in Nederland.

Dan zijn we ook aangekomen bij onze thuiskomst. Over een kleine twee weken, op zondag 16 oktober (ook Lijnes verjaardag) komen we om 6:35 aan op Schiphol, vlucht CX 0271vanaf Hong Kong (overstap vanaf Singapore). Iedereen die ons graag wil zien is dan ook van harte uitgenodigd om ons dan op te komen halen uiteraard. Voor de mensen die dat toch een beetje vroeg vinden vindt die middag op een Christelijker tijdstip nog een borrel plaatst op een nog nader te bepalen tijdstip en plek. Houdt je mail in de gaten, de uitnodiging volgt. Tot die tijd gaan wij nog even hard genieten van onze reis, we zijn nog twee weken bezig en zijn van plan het er daarbij voor 200% van te nemen. Voor iedereen die ons mist, houdt nog twee weekjes vol, dan zijn we er weer. Voor iedereen die ons niet mist, geniet er nog twee weken van, over twee weekjes zijn we er weer.

Alle liefs, en tot snel!

LijnWijn

Verhaaltje Laos, Vietnam en een stukje Cambodja

Hallo lieve lezers!

Weer een nieuw verhaal uit het mooie Azië! Wat een fijn continent!

Inmiddels zijn we aanbeland in Cambodja, maar tot onze schrik zagen we dat we tussen het vorige verhaal en deze nog heel wat te vertellen hebben, dus daar beginnen we eerst maar mee.

In Laos, nog steeds met het fijne gezelschap van Wendy, zijn we met de bus naar Vang Vieng gescheurd. Wat een wegen in Laos....veel kuilen en hobbels, maar zoals altijd kom je uiteindelijk toch weer gewoon waar je zijn moet. Weliswaar met een blauwe plek meer of minder, maar dat valt in Vang Vieng toch niet op :-). Waarom niet is een beetje lastig uit te leggen, maar het heeft allemaal te maken met een groothandel in binnenbanden. Het is een prachtig dorp en ligt in een mooie omgeving, maar dat is niet echt van belang. De binnenbanden, daar is het om te doen.....vele toeristen gaan voor de rondleiding in de groothandel, waarbij een deel van de rondleiding over water gaat.

Dit is zo intensief dat men de volgende dag in het dorp de hele dag in een ligbank naar Friends of Familyguy kan kijken. Nadat we weer waren bijgekomen van het binnenbanden avontuur zijn we nog een wandeling gaan maken door de omgeving. Tussen de rijstvelden, vriendelijke mensen, grazende koeien, erg mooi!

Vanaf Vang Vieng ging Wen terug naar Thailand en wij weer door naar het noorden van Laos, naar Phonsavan. Hier lieten we weer het grootste deel van de toeristen achter ons, wat een rust :-). In ons hostel lekker met wat mensen naar een vuurtje gestaard, gestookt in een oude clusterbom. Er zijn in Laos zo ongelofelijk veel bommen gedropt door de Amerikanen (twee ton aan bommen per inwoner van Laos) en er liggen er nog zoveel! Jaarlijks vallen er nog veel gewonden en doden door de on-ontplofte bommen, zo'n 30% van de gedropte bommen is toendertijd niet afgegaan en deze liggen nog overal. Het is heel treurig. Maar gelukkig zijn er ook goede initiatieven, heel veel metaal, aluminium en bommen worden hergebruikt, in huizen als steunpilaren, omgesmolten tot lepels, bbq's, hekken, plantenbakjes, kippenhokken, je kan het zo gek niet bedenken.

En er wordt hard gewerkt aan het ontmantelen en opruimen van de bommen, vooral door de Australische organisatie MAG. De Lao worden opgeleid om de ontmanteling en opruiming te kunnen uitvoeren, waardoor veel Lao werk hebben en er inmiddels al een deel is opgeruimd, al zal het helemaal schoon krijgen van Laos nog vele vele generaties duren. 'Oorlog in Laos?', hoor ik je denken. De oorlog in Laos was vooral een gevecht vanuit de lucht door de Amerikanen en is vrij onopgemerkt gebleven in de rest van de wereld, een 'Secret War' noemde men het en het heeft geresulteerd in het meest gebombardeerde land per inwoner ter wereld. In alleen Laos al zijn meer bommen gedropt dan in heel Europa tijdens de tweede wereld oorlog! Deze luchtoorlog diende vooral om de 'Ho Chi Min Trail' (die voor een groot deel door Laos gaat) uit te schakelen waarover de Noord-Vietnamezen tijdens de Vietnam oorlog wapens en andere voorraden naar de strijders in het zuiden van Vietnam brachten. Vele dorpen hebben in die tijd een veilig heenkomen gezocht in een van de vele grotten van Laos, een aantal daarvan hebben we bezocht, bijvoorbeeld de 'History Cave'. In deze grot leefden 374 mensen uit de omringende dorpen gedurende 4 jaar. Helaas zijn ze verraden en heeft de CIA (wellicht in de veronderstelling dat het om soldaten ging) de grot met een chemische bom bestookt, alleen de kokkin heeft het overleefd. Nu worden in de grot jaarlijks herdenkingen gehouden.
Gelukkig is er nog wel wat geschiedenis heel gebleven, tussen alle bomkraters liggen de oude potten van de 'Plain of Jars', men schat dat ze ongeveer 2500 jaar oud zijn en men heeft eigenlijk geen idee waar ze ooit voor gediend hebben, maar ze liggen er nog steeds tussen de bomkraters. Een van de hypotheses is dat ze dienden als graf, of natuurlijk om de LaoLao in te bewaren, de lokale sterke drank.

Na deze zware kost op naar de laatste bestemming in Laos, Vieng Xai, een grensstadje waar de communistische regering van Laos onderdook in de grotten. Boeiend om te zien hoe ze leefden en het land probeerden te besturen terwijl de bommen om ze heen neerdonderden, ze hadden het er maar druk mee. In totaal hebben ze er bijna 10 jaar geleefd en na hun overwinning in de daar op volgende burgeroorlog zijn ze het land gaan regeren vanuit Vientiane, de hoofdstad. De leiders hebben nog lang geleefd en lang geregeerd.

Vieng Xai ligt heel dichtbij de grens van Vietnam en dat was dan ook onze volgende bestemming. Met een beetje verdriet lieten we Laos achter ons, wat een mooi land! Ondanks de armoede en moeilijke geschiedenis zijn de mensen optimistisch en vriendelijk. We hebben heel erg genoten van Laos!

Op naar Vietnam, met als eerste bestemming Hanoi, de hoofdstad. Na een lange busreis, onze eerste loempia's, en een koud vietnamees biertje zijn we maar snel gaan slapen in ons fijne hostel. Hanoi is goed beloopbaar en is een leuke stad, vooral de straatjes met hun marktwaar zijn leuk. Alle winkels in een straat hebben hetzelfde thema, je kan in een straat alleen maar speelgoed kopen, er is een schoenenstraat, een zinken emmerstraat, een begravenisplakatenstraat etc. In de straatjes wat kadootjes gekocht, want we gingen uit eten met de vrouw en het zoontje van een oud-huisgenoot van Marlijne uit Wageningen. Hij is zelf in Schotland aan het promoveren, maar dat mocht de pret niet drukken. Na elkaar gevonden te hebben aan de omschrijving van kleding zijn we in een leuk restaurantje beland en hebben we lekker een avondje gekletst, grappig!

\De volgende bestemming was een paar dagen Halong Bay, met een boot tussen de rotsen door, echt supermooi! En eindelijk zien we de zee weer! De eerste dag hebben we gevaren, gekanoed, een grot bezocht en gezwommen en de dag afgesloten met karaoke,Wijnand heeft op zijn allermooist 'Girls just wanna have fun' gezongen, prachtig. De tweede dag hebben we gehiked op een eiland, door de modder en regen, maar erg cool! Uiteindelijk de top bereikt, een of andere wankele toren beklommen en genoten van het uitzicht!

Na het hiken werden we gedropt bij het hotel van die nacht op een eiland bij Halong Bay en konden we daar lekker rondlopen, heerlijk tussen de marktjes lopen en naar de vissersbootjes staren. Die avond aten we in een soort grote eetfabriek, waar ook veel Vietnameze toeristen aten. Door hen werden we uitgenodigd om zelfgestookte rijstwijn met ze te drinken, na de typische proost door keihard iets onbegrijpelijks te schreeuwen moest het drankje in een keer achterover. We waren met een stuk of 6 andere toeristen van onze boot tegenover een stuk of 40 Vietnameze mannen, je raad het al, allemaal wankelden we de eetfabriek uit, op weg naar een ander terras:-).

De volgende ochtend vroeg zagen we niemand bij het ontbijt en hebben een stuk of 5 mensen zich verslapen, watjes. De laatste dag Halong bay bestond vooral uit terug naar Hanoi reizen.Uiteindelijk kwamen we rond 4 uur weer aan in Hanoi en om 5 uur stond onze volgende bus al klaar om ons naar Hue te brengen. Een sleeper-bus en na de vorige nacht en deze reisdag zijn we beiden heerlijk uitgerust smorgens wakker geworden in Hue.

Hue vinden we een mooie stad! Er ligt een oude citadel, die we meteen maar bezocht hebben, we waren zo uitgerust! De citadel is erg mooi, het lijkt een beetje op de 'Forbidden City' in Beijing, alleen dan zonder massatoerisme. Ook is de citadel behoorlijk beschadigd tijdens de oorlog in Vietnam, maar dat maakt het eigenlijk een beetje mysterieuzer. Na deze culturele uitstap ergens aan de rivier gegeten, met mooie verlichting, vele eettentjes, mooie muziek, heel sfeervol. De volgende dag zijn we achterop de brommer gesprongen bij Thuan&Lac voor een toertje langs de hoogtepunten uit de omgeving van Hue. Wat een mooie tombes en paleizen, echt tof! We hebben er in totaal drie uitgebreid bekeken. Ook nog naar 'bunkerhill' geweest, een plek waar veel gevochten is en veel slachtoffers zijn gevallen. Hoe langer we in Vietnam zijn hoe zinlozer de oorlog ons lijkt, het land lijkt kapitalistisch, maar toch met een communistisch bewind en is op eigen houtje nu erg aan het groeien. Dat was ook gebeurt zonder de aanwezigheid van de Amerikanen denken we. Tijdens de lunch nog vrienden gemaakt met een vrouw van ruim 80 (dat is erg oud hierzo!), ze liep zo krom als ik weet niet wat, maar was nog erg in de weer en lekker aan het genieten van haar shaggie. Het ontmoeten van de 'locals' zijn toch wel een van de leukste dingen van reizen en gelukkig ontmoeten we dagelijks vele leuke mensen. Oja de humor van de Vietnamezen is zo grappig! Onze gids bleef maar grapjes maken tegen de vrouw over dat ze vast nog wel ging zwemmen, fietsen, aerobiccen, dansen etc en moest om elk grapje heel hard lachen. Zolang je maar mensen kan uitlachen is het goed, zelfs als er mensen zijn overleden op een vreemde manier en ze vertellen erover dan liggen ze in een deuk! En met een gerust hart vertellen ze je dat je te zwaar bent of op de 'Happy Buddha' lijkt, dat is de dikke zittende versie, en moeten dan weer heel hard lachen. Wij konden dit wel waarderen en hebben in Vietnam dan ook vaak hard gelachen.

Maar verder met het verhaal. Hue hebben we met de brommer bekeken en dat vonden we zo leuk dat we besloten om ook maar met de brommer naar Hoi-An te gaan, met dezelfde gidsen. De volgende ochtend bleek Thuong te zijn veranderd in een andere kerel, we denken dat het door ons gezamenlijke borrelhapje van gister: koeiensnuit kwam (we zouden willen dat dit een grapje was). Wij hebben ook een stukje snuit gegeten, geen aanrader.
Dus met Lac en onze nieuwe vriend Bhat op pad, langs een prachtig vissersdorp, een waterval waar we gezwommen hebben, een mooie bergpas, het strand, kortom een prachtige rit. Wel een beetje spannend want de brommers reden zeker 70 en waren er niet helemaal op gemaakt. Lijn had dan ook bijna een goede smakkerd gemaakt toen Bhat een lekke band kreeg, gelukkig na een hoop geslinger wel overeind gebleven. Wel jammer voor de Vietnamezen, want een mooie val was natuurlijk wel weer lachen geweest!

Hoi An (vernoemd naar Lijne's zusje, ook wel An genoemd) is een leuk stadje, heel sfeervol. De oude stad is hier helemaal bewaard gebleven, het ligt vlakbij de zee en een riviertje stroomt door de stad, heerlijk om doorheen te lopen. Wel slecht voor ons budget, want het is ook de stad waar ze bekend staan om maatkleding te maken en dag 1 zijn we al gezwicht, we moeten toch straks ook weer solliciteren enzo, toch? Dus na een reden gevonden te hebben en drie keer passen geslaagd met een pak voor Wijnand, een voor Marlijne samen met nog een jasje en twee jurkjes. In Hoi-An de oude stad bezocht, een dagje gesnorkeld, een mooie wandeling gemaakt, kortom echt een beetje vakantie gevierd.

Dat vakantiegevoel beviel ons wel, wat kan je dan beter doen dan duiken? Op naar Nha Trang, het badplaatsje van Vietnam. Het stadje heeft meer weg van Zandvoort, maar dan met heerlijk weer en heerlijk zeewater dan van een tropisch eiland, maar onder water maakt dat niet uit. Twee dagen gedoken en weer de mooie onderwaterwereld gezien, heerlijk. Ook hier wat serieuze zaken gedaan zoals de CV een beetje updaten enzo, de tijd vliegt!

Maar eerst nog lekker genieten en op naar onze een na laatste bestemming in Vietnam alweer, Ho Chi Min City, ook wel Saigon geheten. Een bruisende stad met 5 miljoen brommertjes! Het oversteken ziet er onmogelijk uit, maar de manier waarop het werkt hadden we al in Hanoi geleerd en werkte hier ook weer prima. Gewoon niet kijken en langzaam oversteken. Op miraculeuze wijze gaan alle brommers dan om je heen en bereik je veilig de overkant, lachen! In de stad lekker gaan rondlopen, het voormalig presidentieel paleis van Zuid-Vietnam bekeken, wat pagodes, Chinatown en andere wijkjes. De parken zijn stiekem het leukst, hier gebeurt zoveel! Met z'n allen gymmen, eten, voetshuttle spelen (een soort hooghouden, maar dan met een groep en een groot soort shuttle), lekker kletsen, dingen verkopen etcetc. In de omgeving van Saigon liggen ook de beruchte Cu Chi tunnels, de plek waar de Viet Cong en het Amerikaanse leger hard hebben gevochten tijdens de oorlog. Ten tijde van de oorlog lag er zo een 200 kilometer aan tunnels, waarvanuit gevochten werd maar ook waarin geleefd werd door de families. Bizar om te zien, wij hebben ook een stukje door de tunnels gekropen, zo'n 100 meter, maar dit was al teveel voor een aantal toeristen. Het is warm en krap en dan is het nog breder gemaakt voor ons de toerist! De Viet Cong had geen geweren en bommen, alles wat Amerika dropte werd hergebruikt en ze maakte gebruik van boobytraps en bamboesperen. Maar vooral door het zich 'onzichtbaar' kunnen maken onder de grond hebben ze de oorlog 'gewonnen'. Op weg naar de tunnels ook nog langs een dorp gereden met slachtoffers van Agent Orange, de chemische wapens die Amerika op Vietnam heeft neergestrooid om de jungle te vernietigen. Tot op heden worden mensen geboren met vergroeiingen, rare ziektes etc. Dit is ook gebeurt bij hun eigen soldaten, maar voor hen is de schade vergoedt voor zover dat kan, de Vietnamezen hebben tot op de dag van vandaag nog niks ontvangen.

Gelukkig ook nog wat leuks gedaan deze dag, een tempel van de Cao Dai bezocht, een mooi gebouw en een grappige dienst! Het is een geloof dat alleen voorkomt in het zuiden van Vietnam en is eigenlijk een combinatie van vele bestaande geloven in deze wereld. Iedereen is dan ook welkom! Interessant om te zien.

Vlakbij Saigon ligt de 'Mekong Delta', een plek waar de Mekong zich splitst in 8 zijtakken. Dit was onze volgende en alweer laatste bestemming in Vietnam. De Mekong is een mooie rivier die we ook al in Laos hebben bevaren en nu dus weer in Vietnam. Met een bootje zijn we naar een eiland gegaan, naar de drijvende markt, een lunchplek waar we heerlijke olifantoorvis hebben gegeten, een viskwekerij bezocht, nouja, allemaal dingen die met water te maken hebben dus. Onze laatste nacht Vietnam geslapen in een drijvend hotel in de Mekong, grappig! En om het waterthema af te maken zijn we de volgende dag met een boottocht van een uurtje of zes over de Mekong de grens naar Cambodja over gegaan. En daar zijn we nu!

De hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh, hebben we inmiddels alweer achter ons gelaten. Hier hebben we de 'Killing Fields' bezocht, wat een gruwelheden! Op de killingfields zijn ruim 15.000 mensen vermoord nadat ze in de gevangenis S-21 hebben gezeten, zijn gemarteld om te 'bekennen' wat ze niet gedaan hebben.. In totaal zijn er 8000 skeletten teruggevonden in de massagraven, mannen, vrouwen, kinderen, babys alles wat maar niet 'zuiver' was. Om kogels te besparen zijn de meesten met een harde slag op het hoofd, geblindoekt aan de rand van het massagraf vermoord. En het bekende verhaal, babys die tegen een boom werden kapot geslagen is helaas ook waar, de boom staat er nog.

Na de killing fields bij Phnom Penh (ja, er zijn er nog veel meer in Cambodja...tot nu toe zijn er 20.000 massagraven gevonden) hebben we ook nog een bezoek gebracht aan de gevangenis S-21. Hier werden de mensen vreselijk gemarteld, de martelkamers zijn nog intact. Ook kon je de cellen zien waar een deel van de gevangenen geplaatst werd. Een ander deel werd in een grote zaal aan de voeten geketend gevangen gezet. Net als de Nazis heeft de Rode Khmer veel mensen geregistreerd die in de gevangenis belanden. De fotos van een deel van deze mensen hangen in het museum. In totaal hebben 7 mensen de gevangenis overleefd, omdat ze iets konden wat nuttig was, zoals schilderen, machines onderhouden etc. Een van de zeven personen hebben we ontmoet, hij is nog dagelijks in het museum om geld in te zamelen voor zijn stichting voor de slachtoffers van de oorlog. Zijn naam is Chum Mey en zijn verhaal is te gruwelijk om op te schrijven, je kan het googelen als je wilt. Een behoorlijk pittige dag,een om stil van te worden. De tranen prikten achter onze ogen en soms moest je echt slikken. Wat is oorlog toch gruwelijk!

De stad zelf hebben we ook bezocht, een leuke stad! Met mooie tempels, een boulevard aan de Mekong en een koninklijk paleis. Een levendige stad en fijn om in rond te lopen.

De laatste bestemming van dit blog is Battambang, een stad waar we hoopten een klein beetje van het 'echte' leven in Cambodja te zien. We zijn er twee dagen geweest, de eerste dag een tourtje met de tuktuk van Mr.Blue. We hebben een ritje gemaakt op een bamboetrein naar een klein dorpje. Op een oude rails leggen ze twee assen met treinwielen en leggen daarbovenop een soort vlot van bamboe. Op deze treintjes worden vooral goederen en toeristen vervoerd. Met een klein motortje scheur je over de rails, leuk! En het dorpje waar je terecht komt is ook erg leuk, vol met de hele vriendelijke Cambodjanen. Een volgende stop in het toertje was weer een beladen plek, een 'killing cave' hier zijn Cambodjanen vermoord die niet hard genoeg werkten op het land of iets deed wat niet gewenst was, zoals zingen of wat dan ook. Als er een iemand iets fout had gedaan wat de dood verdiende werd de hele familie ook maar meteen vermoord. Dit keer was de gevangenis een oude boeddhistische tempel en was het massagraf een grot waar ze afgeduwd werden, een voor de vrouwen, een voor de kinderen en een voor de mannen. Nu is de plek mooi, de tempel is weer in gebruik en de plek is omringt door prachtige uitzichten. De laatste bestemming was een kleine Angkor Wat, echt prachtig! Stapels oude stenen :-), we zijn heel erg benieuwd naar het echte werk!

De volgende dag hebben we rondgefietst over het platteland van Cambodja, heerlijk, langs mooie weggetjes, mooie tempels, nog een killingfield gezien en als eindbestemming een tempel in de Angkor Wat stijl. Alles is mooi, maar vooral de mensen, overal uit de huisjes hoor je 'Hello!' roepen en kinderen zwaaien allemaal naar je. Zoveel geglimlacht dat we er weer wat rimpels bij hebben.

Hehe, eindelijk zijn we bij vandaag! Met de boot naar Siem Reap gevaren, een prachtige tocht!
Hier gaan we de tempels van Angkor Wat bekijken de komende dagen. Wat zijn we benieuwd!
En even geen oorlog dingen meer, de volgende blog alleen maar mooie tempels, zon, strand, fijne stadjes, lekker eten, mooie beesten en palmbomen. En dat allemaal voor jullie om de blog een beetje gezellig te houden! Pff, valt allemaal niet mee hoor :-)

We horen dat de zomer vreselijk is en we leven dan ook erg mee! Iedereen is weer een beetje terug van vakantie en het gewone leven begint weer. We doen nog even niet mee, genieten hier nog flink van al het moois! Maar aan de andere kant komt het einde wel al echt in zicht en daar leven we ook wel naar toe. We hebben heel veel zin om iedereen weer te zien en dichtbij te hebben en de gedachten gaan steeds vaker uit naar lekker vers brood met kaas of hagelslag, het komt al dichtbij! Ook wel spannend allemaal, weer op zoek naar een baan, we zijn benieuwd hoe snel dat gaat lukken, want het geld is wel op als we thuis zijn :-). Bij dezen, als jullie iets weten / horen / zien op het gebied van 'Psychiatrische Epidemiologie' of 'Facility Management' dan horen we het graag!
Oja, onze vlucht naar huis is vastgelegd en is op zondag 16 oktober, we komen ergens vroeg in de ochtend aan en verwachten natuurlijk onze trouwe lezers op Schiphol te zien...haha, nee hoor, maar zet het vast in de agenda, we zullen wel iets gezelligs regelen voor in de middag.

Maar zover is het nog niet! We genieten hier nog met volle teugen en hebben nog 1,5 maand om nog meer te zien van Azië. Thailand, Maleisië, en Singapore staan nog op de planning!

We genieten ook nog veel van jullie reacties en mailtjes, dus blijf schrijven!

Heel veel liefs Wijn&Lijn

ps. Je kan meer fotos kijken in het albumpje op deze site.

China en Laos deel 1

Hallo allemaal!

Zoals sommigen van onze lezers al hebben gemerkt is het alweer bijna het eind van de maand, tijd voor een nieuw verhaal, tijd voor een nieuwe blog!

Waar waren we gebleven? Ohja, onderweg van Nepal naar China! Omdat Tibet gesloten was door de Chinezen zijn we maar direct doorgevlogen naar Beijing. Direct? Nou niet helemaal, want we moesten onderweg tot onze verrassing nog wel even uittappen in Lhasa, de hoofdstad van Tibet. Dat klinkt als een formaliteit, maar werd door de Chinezen erg serieus genomen, tassen 93 keer door de scanner, toch voor de zekerheid nog even fouilleren, wat kom je doen, stapels papieren invullen en de zelfde weg terug het zelfde vliegtuig in op dezelfde stoeltjes. Logica? Geen idee, maar we zijn dus toch nog even in Tibet geweest :-)

Beijing, en eigenlijk heel China, was een grote verrassing voor ons. We hadden ons voorbereid op een Communistisch land, oude gebouwen, lange rijen en gare auto's. Nou, niets is minder waar, China is modern, het modernste land na de VS dat we tot nu toe hebben gezien, van Communisme is niets te merken, de auto's die je ziet zijn nieuw en modern, in de winkels is alles te krijgen, iedereen die het wil mag iets ondernemen. Uiteraard zijn er zeker nog dingen waar aan je kan merken dat China niet bepaald een vrij land is. Internet staat vol met dingen waar de leiders van het land het niet mee eens zijn, en half internet wordt dan ook gulzig geblokkeerd. Facebook doet het niet, Gmail opent maar de helft van de keren en na 10 minuten. En het zoeken naar iets als Tibet kan je al helemaal vergeten. Met mensenrechten in China wordt dan ook vooral bedoelt het recht om mensen die iets anders denken dan wat is voorgeschreven in de gevangenis te gooien.

Maargoed, terug naar de reis. In Beijing kwamen we Mark en Maaike tegen. Mark is een oud collega van Lijne, dus super om weer eens wat Nederlands te spreken met bekenden. Als eerste op de bezienswaardigheden in Beijing stond het Tiananmen Square (Plein van de Hemelse Vrede), het grootste plein ter wereld voor de verboden stad met het grote portret van Mao. Op zich niet heel bijzonder, ware het niet dat hier een aantal hoogtepunten van China bij elkaar komen, ook Mao ligt hier in zijn mausoleum. Dat betekend dat het een belangrijk punt is voor protesten tegen de gevestigde orde, denk aan de protesten en de daarop volgende moordpartij in 1989 met de man met boodschappentas voor een tank. Om tegenwoordig het plein op te komen moeten je tassen door de scanner, jijzelf door de scanner en wordt je als je boft ook nog eens gefouilleerd. Toch blijft het indrukwekkend om op zo'n bijzondere plek in de recente wereldgeschiedenis te staan. Na het Plein van de Hemelse Vrede zijn we de Verboden Stad zelf in gegaan, een enorm complex van tempels, paleizen en ceremoniële hallen midden in Beijing, tot een jaar of 50 terug nog absoluut verboden voor normale stervelingen, tegenwoordig voldoet een toegangsprijs van slechts 6 euro.

Voor honderden jaren was dit de plek van waaruit de keizers van China het enorme rijk reageerden. Wanneer je een dag door de stad loopt heb je nog maar het gevoel de helft te hebben gezien. Wanneer het te heet werd in de Verboden Stad hadden keizers gelukkig ook een buitenverblijfje, het zomerpaleis, een verzameling tempels en meren aan de rand van het huidige Beijing. Ook hier hebben we ons weer een dag goed vermaakt.

Geen bezoek aan China is uiteraard compleet zonder een bezoek aan de Muur. Vele Chinese restaurants in Nederland zijn er naar vernoemd, maar in het echt is het echt super om te zien. Omdat de muur vlak bij Beijing vrij suf is, extreem druk bezocht en niet tussen de heuvels boekten we een toertje naar een wat bijzonderder stuk, verder naar het noord-oosten in de buurt van Jinshanling. Hier komen nauwelijks toeristen en gaat de muur door heuvelachtig landschap, waardoor er behoorlijk wat geklommen moet worden op je wandeltocht. Voor ons was dit zeker een van de hoogtepunten van onze reis door China. Van kinds af aan heb je de plaatjes van de muur gezien, en als je dan opeens zelf op een van de mooiste stukken er van staat dan krijg je er toch een beetje kippenvel van, ook al is het een graad of 35.

Na Beijing was het tijd om verder te reizen, op weg naar Luoyang, de stad van de bekende Long Men Caves. Deze grotten hebben niets met lange mannen te maken, het is enkel de naam van het dorpje. In een lange rotswand aan weerszijden van een rivier zijn hier duizend jaar geleden vele duizenden boeddha's uitgehakt, van minuscuul klein tot vele tientallen meters hoog. Wat een beetje jammer is dat een flink deel van de Boeddha's tijdens China's culturele revolutie (aangezwengeld door de geliefde Mao zelf) onthoofd is. Iets typisch Chinees is dan ook dat je hier niets over leest of hoort ter plekken, negatieve dingen uit het recente verleden worden simpelweg niet genoemd. De beelden waren indrukwekkend, maar zeker niet zo indrukwekkend als de beelden die we in onze volgende bestemming gingen zien, het befaamde Terracottaleger in Xi'an.

In de ondergrondse grafheuvel van een keizer van circa 200 jaar voor Christus staan circa 9099 in verschillende staten verkerende figuren die de keizer na zijn dood zouden kunnen dienen. Ongelofelijk is dat een flink deel van deze mannen en paarden nog in zo'n goede staat verkeerd. Het lijkt er vaak op of ze gister nog zijn gemaakt, en elk figuur is uniek, geen twee soldaten zijn hetzelfde, van hun snorren tot hun schoenen aan toe. Pas in 1974 werden de tombes ontdekt, toen een lokale boer een waterput wilde slaan en daarbij de uiterste hoek van een van de grootste tombes bij toeval aanboorde. Sindsdien zijn de archeologen eigenlijk non-stop aan het opgraven, nog steeds wordt er gewerkt en worden er nog vele nieuwe figuren gevonden.

Na Xi'an hebben we even luxe gedaan, voor onze volgende bestemming, Guilin, kozen we er toch maar voor om anderhalf uur in een vliegtuig te zitten in plaats van 30 uur in een trein. Fris en fruitig stonden we dus een paar uur later een paar duizend kilometer verderop. Guilin en Yangshuo, waar we een paar dagen later heen vertrokken staan bekend als twee van de mooiste plekjes van China, ze zijn omgeven door vele karstgeberte pieken, kale rotspunten die als rotte kiezen uit de omgeving omhoogsteken. Tussen de pieken door stroomt langzaam een grote rivier, de Li. Een van de mooiste manieren om de omgeving te zien is door een boottochtje te maken tusseen Guilin en Yangshuo. Voor dat we dit deden zijn we nog even naar een ander bijzonder plekje gegaan, de dragon's backbone rijst terrassen. Hier redelijk in de middle of nowhere zijn op steile hellingen vele duizenden rijstterrassen gebouwd. Doordat je de hellingen kan oplopen krijg je een steeds weer veranderd uitzicht over de terrassen, welke ook nog eens met het jaargetijde veranderen. Toen wij er waren was het planten van de rijstplantjes net afgelopen en stonden de jonge plantjes nog prachtig klein tussen het water. Wat ook leuk hieraan was dat je nog het echte platteland van China kan zien. Heerlijk even op het platteland te zijn, de steden van China groeien zo snel en rücksichtslos dat je soms het gevoel hebt alleen maar in een betonnen omgeving te lopen.

Het boottochtje naar Yangshuo was prachtig, geweldige uitzichten, rustig water, dat konden we wel een tijdje volhouden. Wat je echter niet echt vanaf de vlotjes ziet maar wel wanneer je, zoals wij een paar dagen later deden, langs de rivier wandelt wel merkt is dat de toegenomen Chinese welvaart ook zeker zijn weerslag heeft op het Chines toerisme. Toen wij rustig langs de rivier wandelden werden wij continu gepasseerd door een onophoudelijke stroom vlotjes met stinkende tweetaksmotortjes. Hoe mooi de omgeving ook is (het staat zelfs als plaatje achterop het 20 yuan briefje) voor ons ging de lol er na een paar uur in de uitlaatgassen er wel van af.

Ook in Yangshuo nog even een tourtje naar een modder-grot gedaan, waar je diep onder de berg een tijdje kan dobberen in een modderpoel. Schijnt goed voor je huid te zijn, maar vooral grappig voor op de foto.

Na Yangshuo werd het tijd voor een volgende lange etappe, van Guilin naar Kunming met de trein, een stukje van 19 uur. Helaas waren er geen slaapplaatsen meer voor ons beschikbaar, dus dat werd een zitplaatsje. Zoals je zal begrijpen zijn de treinen in China niet gemaakt op lange westerse benen, dus dat werd wederom een beetje afzien, maar niets dat we niet al 45 keer eerder hebben gedaan. Kunming is een flinke stad in het zuiden van China, er wonen een dikke miljoen mensen, en is wat dat betreft een middelgrote stad in China. Wat het echter bijzonder maakt is dat het betrekkelijk in de buurt van de tropen ligt, maar dan wel op 2000 meter hoogte. Het hele jaar heeft Kunming dus eigenlijk heerlijk lenteweer! Voor de rest is Kunming een heerlijke stad, aardige mensen, fijne temperatuur, leuke tempeltjes en een prima infrastructuur om lekker te kunnen fietsen.

Zonder nou echt wereldschokkende bezienswaardigheden in Kunming te hebben gezien hebben we ons toch een paar dagen hier heerlijk vermaakt. Wat ons in Kunming echter ook opviel is dat er net zo min als er mensenrechten zijn in China ook dierenrechten niet echt iets is dat in China is overgekomen. Lichtelijk verbaasd keken wij dan ook toe hoe in parkjes in Kunming kleine schilpadjes in een soort doorzichtige tennisbal werden verkocht, ideaal als sleutelhanger! Ook van halfdode doorspiesde schildpadden die in winkels met hun laatste krachten proberen uit een klein vierkant kommetje proberen te ontsnappen werden wij niet echt gelukkig. Nouja, hypocriet uiteraard, in Nederland eten we ook gewoon de bio-industriekip. Goed voornemen is daar in Nederland toch maar eens wat bewuster mee om te gaan.

Kunming was ook onze laatste bestemming in China, volgende stop: Laos, ons eerste landje in zuid-oost Azië! Hier zijn we begonnen met een paar dagen Luang Namtha. Wat ons meteen op viel is de grote hoeveelheid vakantiegangers! Wij zijn al 9 maanden aan het reizen en komen in de landen die we aan doen vooral 'reizigers' tegen, maar omdat het in Nederland nu ook zomervakantie is stikt het overal in Laos van de landgenoten. Gezellig, maar ook even wennen voor ons. Een van de vakantiegangers die wij in Laos tegenkwamen was Wendy, een vriendinnetje van Lijn. Samen met wen hebben we een stuk Laos gereist te beginnen in Luang Namtha. Een van de dingen waar Luang Namtha van bekend is is van het Nam Pha nationaal park. Het nationaal park is een enorm junglegebied waarin fantastisch gehiked kan worden en dat hebben we dus ook gedaan. Om 9 uur 's ochtends werden we opgepikt en naar een klein dorpje gebracht. Vanaf hier werden we door onze gids de jungle in gestuurd. Eerst een flink stuk klimmen over gladde hellingen (het is regenseizoen in Laos) daarna wadend door een riviertje op weg naar de lunch.

Dit 'pad' was voor de gids ook nieuw, dus dat maakte het helemaal spannend, zonder kaart, met enkel een flink kapmes de jungle in. Onze lunch was er ook eentje om niet snel te vergeten, terwijl de gids de 'sticky lice' klaarzette werden wij van alle kanten besprongen door de bloedzuigers. Snel van je afslaan die krengen en achteraf bleek Wijnand de enige zijn die te grazen was genomen, het uittrekken van de sokken resulteerde in een prachtig bloedbad. Na de lunch liepen we verder, ondertussen nog een paar keer verdwalend tussen de dichte bamboebossen. Na acht uur ploeteren kwamen we rond zonsondergang eindelijk weer in de bewoonde wereld, enkel nog van ons gescheiden door een half vergane touwbrug. Gelukkig hield de brug ook ons nog en konden we 's avonds weer moe maar voldaan in onze lekkere bedjes in slaap donderen.

Na Luang Namtha zijn we doorgereisd naar Luang Prabang, een van de meest toeristische plekjes van Laos, en daar zijn we nu nogsteeds. Luang Prabang (ook wel de parel van de Mekong genoemd), is de oude hoofdstad van Laos, en dat is vooral nog te merken aan de enorm vele tempeltjes die de stad rijk is. Overal zie je de in oranje gewaden Boeddhistische monniken lopen, op weg van de ene les naar de andere. Het leuke van zo'n wereldreis is dat je ook veel meer te weten komt van de verschillende religies, zo ook van het Boeddhisme.

Maar na het opsnuiven van zoveel cultuur wordt het op een gegeven moment ook tijd om de inwendige mens te verzorgen, dus gister zijn we maar eens gaan relaxen bij de plaatselijke waterval, heerlijk zwemmen in de snelstromende 'plungepools' en genieten van de prachtige omgeving.

Morgen wordt het al weer tijd om verder te gaan, verder naar het zuiden, verder naar Vang Vieng, de mensen die ook in Laos zijn geweest weten wat we bedoelen :-)

Inmiddels hebben we er al negen en een halve maand op zitten en wordt het langzaamaan tijd om na te gaan denken over onze terugreis. Nog twee en een halve maand en dan zit het er al weer op voor ons. Maar niet getreurd, tot die tijd hebben we nog genoeg te zien, genoeg te beleven en genieten we met volle teugen! Blijf vooral mailen en reageren op onze blog, door al die berichtjes krijgen we toch nog een beetje het gevoel dat jullie ook aan ons denken! We denken iig veel aan jullie!

Veel liefs, LijnWijn

India deel 2 en Nepal

Hallo allemaal!

We hebben er weer alles aan gedaan dit keer! Busreizen in 50 graden, lange nachten in treinen gezeten, met gevaar voor eigen leven door de steden scheuren in riksjas, hobbelen op een olifant. Maar dan heb je ook wat! Volle steden, grote graftombes, smerige rivieren, crematies aan het water, wolken voor de himalyas, vervuiling, regen en bloedzuigers tijdens het wandelen. Maar hier issie dan, het verhaaltje over onze laatste avonturen!

In het vorige verhaal stonden we op het punt op de trein naar Udaipur te springen! Wat een spektakel.... waren wij! De trein had ander half uur vertraging en in die tijd zijn we continue aangestaard door mannetjes, kindjes, vrouwen etc. Gelukkig rolde de trein uiteindelijk het station binnen en konden we redelijk anoniem ons plekje zoeken, wat makkelijker klinkt dan het is. Er gaat een hele volksverhuizing, onderhandelingen en gepraat aan vooraf voordat iedereen zijn plek heeft weten te vinden, ook al heeft iedereen zijn gereserveerde plekje van tevoren toegewezen gekregen, fantastisch om te zien en tussen te zitten!
Uiteindelijk kom je er en zitten we weer in een nieuwe stad! Udaipur! Weer een prachtige stad! Hier een veld met allemaal tombes gezien, opgericht voor de nog levenden, een mooie tuin, een mooie hindu tempel en de 'hoofdattractie' het stadspaleis. Wat een prachtig paleis! Weer onze ogen uitgekeken! Ook de restaurants boven op de dakterrassen zijn super en oh-men, wat is het eten in India een feest!!!

Om het feest voort te zetten hebben we een taxi genomen naar onze volgende bestemming, wat een luxe, en echt het kost niks. De reden voor de taxi was een fort en een tempel halverwege de rit die we anders niet konden zien, omdat ze met het ov niet te bereiken zijn. De tempel en het fort waren mooi! Vooral de tempel, deze was was van marmer en had veeeel pilaren, waarvan er geen een hetzelfde was. Iemand is hier heel druk mee geweest!

Onze chauf had niet veel zin om de laatste drie uur naar Jodhpur te rijden en deed ons een goed voorstel, we jumpten in de bus en kregen een hoop geld terug. Wauw, wat makkelijk leek was een hele onderneming, het was zo heet!!!!!! De ramen hielden we dicht, want de wind was zo ontzettend warm dat het brandde, maar met de ramen dicht was het natuurlijk ook heet. En dan is de bus vol en beenruimte is er niet.. Doodmoe kwamen we aan en na eerst ieder 1,5 liter water te hebben gedronken vonden we de moed om een hostel te zoeken.
Een fijn plekje gevonden en vanuit daar de stad bekeken. Wat een mooie stad weer! Een deel van Octopussy, de Bond film is hier opgenomen. Uiteraard bekeken en we herkenden veel, daarnaast is het natuurlijk grappig om zo een oude film te kijken! Dus mochten jullie weer een weeralarm krijgen, dan is het misschien een leuke tijdsbesteding tijdens het onweer!
We hebben veel van de stad bekeken, maar alles zo langzaam, we hebben hier temperaturen van 50 graden celcius gehad, echt waar we konden niet sneller! Vooral het fort in Jodhpur was erg mooi!

Na Jodhpur en een dag treinen zijn we op onze volgende bestemming, Agra! De stad van de grote graftombe, de Taj Mahal!

Wauw wat is dat mooi!!!! Voor en dag en dauw waren we er en echt wat wordt je hier stil van, de eerste blik op de Taj is zo mooi! De Taj Mahal is een tombe voor de favoriete vrouw van de Sjah Jahan. Hij had uiteraard meerdere vrouwen, maar deze vrouw was zo bijzonder dat hij deze prachtige tombe heeft laten bouwen na haar dood, hoe romantisch is dat?! Later, na zijn dood. is hij er zelf provisorisch bijgeplaatst. De tombe, het gebouw eromheen is van marmer gemaakt en perfect symmetrisch, en de kleuren van de zon in het gebouw zijn prachtig, echt adembenemend. Er is alleen nog meer in Agra, het fort waar de sjah en zijn vrouwen en familie woonde is ook de moeite waard, nog een moskee bezocht, die prachtig was en weer genoten van het leven in deze stad. Het is eigenlijk onmogelijk uit te leggen hoe het leven in India is, het is zo druk, zo chaotisch, zo arm, zo levendig, zo bijzonder! De hele dag en elke dag hebben we ons verbaasd in India, 'Incredible India' is de toeristische slogan, en het klopt helemaal! Onze laatste dag in Agra zijn we naar Fatehpur Sikri geweest, een 'verlaten' stad waar vroeger de islamitische koningen en al hun vrouwen woonden. Wat was dit ook weer prachtig!

Al dit pracht weer verlaten voor onze laatste bestemming in India, Varanassi! Een erg heilige stad met name door de rivier de Ganges. Het uitstrooien van de as van een overlevende in de Ganges is een van de hoogst haalbare dingen in het leven voor een Hindoe. Aangezien men hier binnen een paar uur na overlijden wordt verbrand is het handiger om het lichaam zo snel mogelijk te vervoeren naar Varanassi om daar gecremeerd te worden. Er zijn dan ook twee ' burning ghats' waar dagelijks een behoorlijk aantal mensen in de fik worden gestoken. Er is geen oven oid hier, alleen een stapel hout, en iedereen kan gewoon langs lopen. Behalve voor de overledenen, is het ook voor de nog levenden een heilige rivier maar met name ook een 'gebruiksartikel'. In de Ganges doet men de was, de afwas, wast men zichzelf, leren kinderen zwemmen, wordt er gevist en we hebben zelfs mensen hun tanden zien poetsen met het water! En naast de vervuiling van verbrandde lijken, de niet verbrandde lijken van mensen met lepra, kleine kinderen, koeien en apen, is de nabijgelegen industrie nog de grootste vervuiler! De cijfers over hoe smerig deze rivier is zijn niet gering, maar dat is iets voor jullie om te googelen, wij willen er niet meer over nadenken! Buiten de gigantische smerigheid is het plaatje heel mooi! De Ganges ligt er vredig bij, de zonsopgang is prachtig! De stad zelf is ook weer heel bijzonder, veel nauwe straatjes, mooie tempels en weer veel mensen, koeien, riksja's, auto's etc. Een perfecte afsluiting van India!

Op naar Nepal! Hier zijn we na weer een flinke treinreis aangekomen in Lumbini, de geboorteplaats van Boeddha, bij jullie allen wel bekend nemen we aan. Wat een rust!!!! Echt, Nepal is een wereld van verschil met India en van die rust genieten we dan ook echt. In Lumbini hebben we een fiets gehuurd (dan kan hier zonder dat je moet vrezen voor je leven) en zijn we de vele boeddhistische tempels in dit dorp gaan bekijken. En dat zijn er nogal wat! Er is een heel complex waar veel verschillende landen hun versie van een tempel hebben neergezet, zelfs Duitsland was aanwezig, en nog met een mooie tempel ook! Natuurlijk ook de plek bekeken waar Boeddha is geboren, men heeft de precieze plek na jaren studie kunnen aanwijzen. De boom waaronder zijn moeder bevallen is staat er niet meer, maar wel een gedenksteen die heel lang geleden is geplaatst. Daar staat nu een gebouw omheen, bewaakt door soldaten..Wat zou Boeddha daarvan vinden?

Na de heerlijke rust weer verder, de afstanden zijn kleiner in Nepal, dus weer gewoon met een bus, dit keer naar Pokhara.
Pokhara is een toeristisch plaatsje met een waanzinnig uitzicht over de Himalaya gebergte. Vanuit hier kan je ook een trekking doen in het Annapurna gebergte, een van de populairste trekkings van Nepal. Niet aan ons besteed, zowel het uitzicht als de trekking, het regenseizoen gooide roet in het eten. Alsnog genoten in Pokhara, hier kon Marlijne eindelijk weer een korte broek aan, durfden we weer vlees te eten, was er bier te krijgen, bijna zoals vakantie hoort te zijn! Een deel van Pokhara ligt aan een meer, hier hebben we een paar uurtjes geroeid. Ook hebben we nog een flinke klim gemaakt naar Sarangkot, een plaatsje hoger in de bergen en bovenaan genoten van het uitzicht, al was het dan niet over de echt hoge toppen. Ook nog oud Pokhara bekeken, maar dat was na al de mooie steden in India toch een beetje saai.

Tijd om verder te gaan! Met de bus naar Chitwan national park. Voor dag en dauw opgestaan en toen eindelijk de Himalaya gezien, wat prachtig! Tussen de wolken door kwamen de besneeuwde pieken tevoorschijn en we konden vanuit de bus ons hier mooi aan vergapen. De bergen weer snel achter ons gelaten, Chitwan ligt in het laagland van Nepal en is meer jungle dan berg.
Hier een superfijn plekje gevonden, met een eigen terrasje, omringd door alleen maar tuin, buffels en rust, superfijn! En...........onze eerste olifanten gezien! Wat een coole beesten! Meteen maar van genomen en op de rug van een olifant het park in geweest, wat cool! En herten blijven gewoon zitten, ze zijn niet bang voor olifanten en de ollifanten stinken genoeg om onze geur te laten verdwijnen. Na deze coole jungletocht de olifantjes gewassen in de rivier. Op de rug zittend spuit de olifant zijn slurf gevuld met water leeg over je en je mag proberen te blijven zitten als het monster lekker wil badderen. En als je eraf valt kan je weer via de slurf de olifant opklimmen. Wat was dat extreem cool!

Naast olifanten leven er ook neushoorns in het wild in dit park, en natuurlijk nog veel meer beesten zoals tijgers, maar de neushoorns zouden we moeten kunnen zien. Na een wandeling van een paar uur in de enorme hitte is het gelukt! We hebben een neushoorn gezien! Lekker aan het badderen in de rivier! Tof!

Zoals jullie inmiddels wel begrijpen is wereldreizen hard werken en een serieuze zaak. We moesten dan ook weer hard nadenken over onze planning na Nepal. We waren van plan Tibet te bezoeken, maar de grenzen zijn gesloten, niemand weet waarom, maar dat doen ze zo af en toe. Dus na lang beraad hebben we unaniem besloten om naar Beijing te vliegen. Een ticket regelen was zo gedaan, nu het visum nog, dit moeten we in de hoofdstad doen, en na onze aanvraag voor het visum voor India toch maar besloten hiervoor ruim de tijd te nemen. Op naar Kathmandu dus!

Kathmandu is de behoorlijk bruisende hoofdstad van Nepal en er is genoeg te doen, maar eerst op naar de Chinese ambassade, daar na de gebruikelijke grappige onduidelijke bureaucratie onze paspoorten ingeleverd en deze kunnen we over vier dagen alweer ophalen!? In ieder geval tijd genoeg om de stad te ontdekken. De eerste dag zijn we naar Swayambhunath gegaan, een boeddhistische apentempel, wat een gaaf ding! Echt de boeddhisten hebben mooie dingen gebouwd!

Een dag daarna zijn we de oude stad in gegaan, wat een feest, veel kleine straatjes, mensen, bedrijvigheid, heel leuk. Ook nog Durbar square bekeken, een plein midden in de stad gevuld met oude tempels, de een nog mooier dan de ander! Wat een cultuur! Ook hier is het allemaal niet te vergelijken met Nederland, eigenlijk alles wat je ziet is anders dan thuis. En wat we merken is dat je er aan went, we vinden inmiddels niet veel meer raar. Wel blijft de armoede een onderdeel wat soms echt 'pijn' doet. Het is nog vele malen erger dan in midden en Zuid-Amerika en daar schrokken we er al van. Het is eigenlijk onmogelijk om je voor te stellen hoe mensen hier leven als je in Nederland zit. Wat hebben we veel geluk dat we geboren zijn in Nederland, wat een luxe en rijkdom! Ongeveer 80% van de inwoners van Nepal moet rondkomen van minder dan 2 dollar per dag en ondanks dat alles goedkoper is, lijkt dat echt onmogelijk. Wel zijn veel Nepalezen zelfvoorzienend in hun eten door land te bewerken en komen ze erg trots over. En wat hier nog meer prachtig is is dat men hand in hand leeft met alle verschillende geloven. Moslims, Hindus, Boeddhisten, Christenen leven hier met elkaar en voor elkaar, zonder problemen! Misschien iets waar wij weer wat van kunnen leren?

Genoeg moreel gedoe, we zijn natuurlijk wel op wereldreis (al is het wel hard werken:-)). Tijd voor een wandeling van twee dagen, even de vervuiling van de stad achter ons laten. Al snel ben je vanaf Kathmandu in de natuur en konden we starten met onze hike. Gelukkig mochten we de eerste uren klimmen en nog stijl ook! Heel wat liters zweet later kwamen we aan op onze eerste overnachtingsplek, een superklein dorpje in de bergen. Wat tof om het leven daar te zien! Daar moesten we het van hebben, want het uitzicht op de Himalaya was weer verscholen achter de wolken...In het mini dorpje was wel een tv en daar hebben we dan ook naar gekeken met een zootje mensen uit het dorp. Een survival programma in het Engels, dus we weten nu wat te doen in het geval van een bosbrand, samen met de mensen uit het dorp die waarschijnlijk zelf prima weten hoe ze moeten overleven :-). Na wat gegeten te hebben en nog wat gekaart naar bed gegaan, heerlijk geslapen op onze plank! Volgende morgen weer vroeg op pad en jawel, we hebben weer wat met sneeuw bedekte toppen gezien, supermooi! Onze eindbestemming was Nagarkot, een minidorp ook in de bergen, maar dan alweer wat toerischer. Hier een hostel gezocht, wat gaan eten en gaan slapen. En de volgende ochtend weer voor dag en dauw op voor het uitzicht, en wauw, wat een uitzicht was dat!!! We hebben een hele reeks Himalayatoppen kunnen bewonderen, echt om sprakeloos van te worden! We denken ook de Mount Everest te hebben gezien, maar dat zou ook zomaar een andere berg geweest kunnen zijn..

De wandeling van de tweede dag was weer erg mooi, maar we moesten wel erg oppassen voor de bloedzuigers! Niet dat ze veel kwaad kunnen, maar het waren er veel en echt fijn is anders! De mensen hier geloven dat ze het slechte bloed opzuigen, dus misschien is het zelfs wel goed voor je, maar we vonden het prima om verder te gaan met minder goed bloed.

Na deze prachtige ochtend weer terug naar de stad, onze visums ophalen, spannend! Vier dagen lijkt onmogelijk in onze oren, maar niets is minder waar, onze paspoorten hebben het befaamde stickertje en stempeltje!!! We kunnen verder!

Voor onze vlucht hebben we nog een paar dagen over in de stad, dus bezoeken we nog Bhaktapur, een oude stad met heel veel mooie tempels en weer een blik op het ' echte leven'. En jaja, na een tijd typen zijn we er, vandaag zijn we naar Patan gegaan, een voorstad van Kathmandu, waar (verrassing!) ook weer veel mooie tempels staan. Net hebben we ons laatste Nepalese eten naar binnen gewerkt, een Yak-kaasfondue, haha, niet eens zo heel Yak! Nu nog even aan het genieten van ons Nepal-ice biertje en na het plaatsen van deze blog gaan we slapen.

Morgen zijn we in China, wat zijn we benieuwd naar dat land! Weer heel anders en nu kunnen we ons echt niet meer verstaanbaar maken... leuk! Maar eerst gaan we in Beijing een biertje doen met een oud collega van Lijn, pfff, hard werken dat wereldreizen!

Heel veel liefs!!!

Wijn&lijn

Boston en India deel 1

Lieve vrienden en familie!

Zoals jullie weten uit onze vorige blog waren we afgelopen 2 mei aangekomen bij Liedewij en Sven in Boston, Wijnand's zus en haar man. Boston was niet enkel een leuke hereniging met bekenden, maar er moest ook nog het een en ander geregeld worden voor de wereldreis part deux, het visum voor India. Sinds de aanslagen in Mumbai een aantal jaar terug is India erg streng geworden qua visumbeleid. Een van de gevolgen daarvan is dat visa nog maar een half jaar geldig zijn en niet zomaar aangevraagd kunnen worden aan de Indiase grens. Omdat wij inmiddels al meer dan een half jaar op reis zijn konden wij ons visum voor India dus niet in Nederland aanvragen, maar moesten we dat op reis doen. De ideale gelegenheid daarvoor was Boston omdat we daar 10 dagen zouden verblijven. Een visumaanvraag zou tussen de 6 en 8 werkdagen moeten duren, dus dat zou mooi moeten lukken. Een van de eerste dingen die we dus zijn gaan doen toen we voet in de US zette was dan ook onze visumaanvraag indienen, paspoort, geboorteacte, pasfotos, stapel papier, stapel geld en op de bus met de formaliteiten, zo relaxed kan dat zijn een visumaanvraag!

Inmiddels waren we niet meer alleen met alleen Liedewij en Sven, want nog een aantal andere mensen was ook voor ons overgekomen, Paulien (Wijnand's moeder), Liselotte (vriendinnetje van Marlijne) en Judith (idem), waren inmiddels ook van de partij! Het feit dat Wijnand op 4 mei jarig was maakte het feest dan ook helemaal compleet. Ook wel eens een leuke ervaring trouwens, niets meekrijgen van dodenherdenking op je verjaardag.

Boston is niet zomaar een stadje aan de oostkust van de VS, het was een van de belangrijkste steden tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van de VS, denk aan 'the Boston Tea Party' en Paul Revere (zegt dat je niets dan heb je niet goed opgelet bij geschiedenis, wikipedia biedt uitkomst). De eerste paar dagen van ons bezoek aan Boston zijn we dus vooral bezig geweest met het genieten van de (korte) geschiedenis van de VS (en van het fantastische sanitair). De aanwezigheid van de moeder van Wijnand bood bovendien nog veel gelegenheid tot heerlijk wandelen in de natuur die New-England toch wel rijk is.

Dicht bij Boston is en nog een ander leuk (oud-Hollandsch) koloniaal stadje dat luisterde naar de naam Nieuw-Amsterdam, maar tegenwoordig door de locals New-York wordt genoemd. Nieuwsgierig als wij zijn naar de pracht en praal van de tulpen en of er hier nog een beetje Nederlands wordt gesproken vertrokken Lijn, Wijn en Lotje daarom ook maar eens voor een paar dagen naar New-York, daar vergezeld door Juudje. Bij aankomst met de bus dachten we even al een paar maanden vooruit de zijn geschoten, want mijn god, wat waren er daar veel Chinezen! De eerste van onze twee dagen New-York hebben we vooral gekeken naar Lower-Manhatttan, de Breukelsebrug, de Walstraat, Staten eiland, het vrijheidsbeeld, ground-zero, SoHo, NoHo, ga zo maar door.

Tot ons grote geluk vonden we zelfs nog een landgenoot die bereid was om ons in zijn penthouse in Chelsea onderdak te geven, Robert-Jan super bedankt! De tweede dag zijn we begonnen in Central Park en van daar uit naar het zuiden, eerst naar Time-Sqaure. Wat een enorme drukte met billboards en lichtreclame daar, we hebben er een uur met z'n allen gezeten genieten van het spektakel om ons heen.

Daarna werd het tijd voor een andere grote trekpleister van New-York, the Empire State Building! Op de een of andere manier hadden we een goede dag uit gekozen voor dit torentje, nergens wachtrijen, loopt u maar door! Zelfs boven op het panoramadak kunnen genieten van een heerlijk lentebriesje en geweldig uitzicht zonder dat je je door de mensenmassa naar voren hoeft te ellebogen, geweldig. Na onze goede vriend Samual Adams nog even te hebben gegroet werd het alweer tijd om terug naar Boston te gaan.

Inmiddels begonnen we ons ook al een beetje te knijpen voor ons visa, over een paar dagen zouden we al moeten vliegen, maar van onze paspoorten nog geen spoor! Navraag over de telefoon (dik uur in de wacht) gaf aan dat het allemaal goed zou komen, we zouden onze vlucht de 10de kunnen redden. Toen een dag later echter de voortgang van onze aanvraag opeens veranderde van 'aangekomen bij de ambassade' in 'in behandeling genomen' zakte ons de moed opeens wel in de schoenen! Kennelijk had onze aanvraag eerst 8 dagen op de plank gelegen voor dat ze hem in behandeling namen !#@$!@#! Vanaf nu konden we pas gaan tellen met de 6 tot 8 dagen, die volgens de telefonist ook nog eens 7 tot 9 dagen was geworden. Snel dus maar onze vlucht naar India uitgesteld (Killroy bedankt voor de flexibiliteit!), de eerste vlucht ging pas weer 6 dagen laten, dus we kregen wat extra tijd om te genieten van de VS. Deze dagen hebben we gebruikt om lekker rustig aan te doen, musea bezoeken met Paulien, met een Amfibievoertuig door de 'oude' binnenstad en het water van Boston in en nog een dagje lekker wandelen buiten de stad.

Inplaats van uitgezwaaid worden door Paulien konden we nu haar uitzwaaien, terug via een paar dagen IJsland naar Nederland. Bier brouwen kunnen ze in de VS ook prima, dus van de extra daagjes ook maar weer even gebruik gemaakt om de brouwerij van Samual Adams te bezoeken. Bier weggeven blijkt in de VS nog niet zo'n taboe te zijn als in Nederland, dus dat gratis tourtje werd de moeite meer dan waard!

Een van de bekendste producten van Boston is haar kreeft, dus ook die moest in onze extra vrijetijd natuurlijk nog even goed verorberd worden, de stukken vlogen in het rond!

Inmiddels begon het er behoorlijk op te gaan lijken dat we onze volgende vlucht wederom niet zouden halen, de ambassade (lees: het outsourcingsbedrijfje) was nog druk bezig stempels in drievoud op formulier 36-C te zetten en de type-machine te kalibreren. Uitstellen die vlucht dus maar weer, volgende optie 6 dagen later, 24 mei vertrekken wellicht? Hoe mooi Boston ook is, dit was toch wel weer een flinke tegenslag, we willen reizen, niet wachten. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om een super-spannende wedstrijd van de Boston Red-Sox te zien, in de bottom van de laatste inning met een uit op het bord sloeg de held van de Red-Sox de winnende twee-honkslag, twee-punter binnen!

Om Sven (Liedewij was met Paulien mee naar IJsland) nog een beetje te ontzien (we logeerden inmiddels al 20 dagen bij ze (Bedankt Lot&Sven!)) besloten een 'autotje' (gas-guzling Ford Crown Victoria 4.7 liter bezine) te huren en er zelf maar even met de tent op uit te trekken, en wat is dan leuker dan naar een van de bijzonderste natuurverschijnselen van Noord-Amerika, de Niagara falls! Na een dag of twee scheuren met uit de luidsprekers onze nieuwe (gesigneerde) cd'tjes van de White Lies (concert was erg cool) de falls bereikt, Om de falls heen heeft men inmiddels een aardig pretpark weten heen te bouwen, dus je kan zeggen dan we de falls van onder, boven, binnen en van buiten hebben gezien, een aanrader mocht je ooit eens een keertje in de buurt zijn. Inmiddels bereikte ons ook het goede nieuws uit Boston dat onze paspoorten inclusief Indiase stempel retour waren gekomen, we waren weer vrij!

De 24e was dus de grote dag, nog even de laatste boodschappen in de VS gedaan en op weg naar het vliegveld. Nog even overstappen in Chicago en daarna 15 uur vliegen naar New-Delhi, op naar het volgende avontuur. Dit avontuur begon al bij aankomst op het vliegveld, op de een of de andere manier komen 'transfers' ons nooit oppikken op vliegvelden, bus of treinstations, nu dus ook weer niet. Dat is een aardige operatie om zonder een poot uitgedraaid te worden en zwaar gejetlaged een taxi naar de stad te krijgen. Op de een of andere manier hadden we echter geluk, iemand van het taxi bedrijf moest naar huis en was wel bereid ons voor een klein bedragje bij ons hotel af te leveren.

Onze eerste dagen India zijn we in New-Delhi gebleven, eerst even proberen te wennen aan het land en de jetlag te boven te komen (India en Chicago hebben 11,5 uur verschil in tijd). Op zich is Delhi een mooie stad, als je door alle koeien, koeienpoep, mensen en mensenpoep kan heenkijken. Gelukkig zijn we dankzij ons reizen al aardig wat gewend, dus dat ging best aardig. Ook dagen van 42 graden celcius en nachten van 30 kunnen we redelijk hebben dus snel gaan genieten! Via-via vonden we iemand die ons, voor een bedragje waar je in Nederland je schoen nog niet voor strikt, bereid was rond te rijden door Delhi en alle bezienswaardigheden te laten zien. Het befaamde rode fort, het huis van Ghandi, de plek waar hij is vermoord, de plek waar hij is gecremeerd, een oude moskee, een tempel die als voorbeeld voor de Taj Mahal heeft gediend, we keken onze ogen uit. Na een paar dagen werd het echter tijd voor de volgende stad, Jaipur!

Jaipur is een stad een kilometer of 350 ten zuid-westen van Delhi, een uurtje of 5 reizen met de trein. We hadden hier een leuk hostel weten te boeken, en de stad was super, dus ook hier keken we weer onze ogen uit! Jaipur staat bekend als de roze stad, een jaar of honderd geleden hebben ze om de slechte staat van de binnenstad te verbloemen bij het bezoek van een Engelse prins de hele stad maar roze geverfd. Ook staat in Jaipur een prachtig paleis van de Maharadja, vol prachtige poorten en mooie torens. Zo'n jaar of 100 terug was het fenomeen Delhi-belly kennelijk nog niet zo bekend, want toen de Maharadja voor de gelegenheid eens naar London ging was hij zo bang voor het Londense water dat hij besloot twee enorme zilveren urnen te laten maken waar hij zijn geliefde Gangeswater in kon meenemen gedurende zijn reis. Nu nog zijn deze enorme zilveren urnen de grootste zilveren objecten ter wereld. Wij vonden ze vooral leuk als lachspiegel. Hier deed zich ook een ander fenomeen aan, het op de foto willen met die gekke gringo's. De vrouwen zien er hier prachtig uit met lange gewaden en prachtige sieraden, maar toch willen ze nog met jou op de foto, naar ons verteld is door onze riksja chauff omdat ze dan thuis in hun dorpen kunnen laten zien dat ze een Europeaan kennen. Sommige mensen schijnen dat vreselijk irritant te vinden om honderd keer per dag op de foto te moeten gaan met een rare Indier, wij hebben er onze hobby van gemaakt: voor elke foto van ons moeten zij ook met ons op de foto. Inmiddels hebben we een aardig stapeltje foto's met locals liggen.

Na Jaipur werd het tijd voor de volgende stad, Pushkar! Pushkar is een klein en zeer heilig stadje voor de Indiers midden in de woestijn. Wanneer een Indier een bad neemt in het kleine meertje dat het centrum vormt van het dorp is hij en zeven generaties na hem geestelijk gereinigd. Dat laten niet veel Indiers zich twee keer zeggen, dus het badderen is hier dan ook je van het. Ons leek het niet een heel goed plan om te badderen in het heilige der heiligen voor de Hindus, dus wij hebben ons beperkt tot een kamelen-safari! Elk jaar wordt er in Pushkar 's werelds grootste kamelen markt gehouden, dus je zou kunnen zeggen dat naast badderen kamelen ook een ding zijn hier. Na een aantal uurtjes hobbelen mochten we als klap op de vuurpijl overnachten midden in de woestijn onder de sterrenhemel, hoe romantisch is dat!

Inmiddels zijn we met ons verhaal weer bij het heden aangekomen. Straks jumpen we op onze trein naar Udaipur, de blauwe stad, we zijn benieuwd wat dat ons gaat brengen. We genieten inmiddels weer met volle teugen van onze wereldreis en we hopen dat jullie dat ook doen van onze verhalen! Blijf vooral reageren op onze blogs en anders in mailen ook prima :-)

Alle liefs uit 'Incredible India',

LijnWijn

Laatste weken Midden Amerika

Heej hallo allemaal!

Jemig, alweer onze laatste dag Midden-Amerika, morgen vliegen we naar Boston! En inmiddels over de helft van onze reis. Wat vliegt de tijd! Hoe zijn de eerste dagen zon geweest in NL? En hoe was Koninginnedag?

De afgelopen weken weer veel gedaan!

Na het duiken en het tropische genieten op Utila verder Honduras ingetrokken. De eerste tussenstop was Pena Blanca, een dorp bij een prachtig meer met heel veel verschillende vogels.... schijnt.... Het meer was onderverdeeld onder de rijkeren onder de Hondurezen, zij hebben een prachtig uitzicht op het meer, maar voor ons bijna onmogelijk om er nog te komen... Uiteindelijk maar een wandeling gemaakt door een cloudforest, maar dan met een groep van 10 mensen, dus de vogels ook niet gezien...Tijd om verder te gaan!
We besloten nog een stukje binnenland mee te pikken, erg bijzonder! Nauwelijks tot geen Gringo's (geuzenaam voor ons toeristen) te bekennen, dat gebeurt niet vaak. Een mooie manier om het 'echte' Honduras te zien. De mini- en chicken-bussen propvol met mensen, de nergens verharde wegen, mooie kerkjes, cowboysfeer, mannen met machetes en geweren, de vrouwen op blote voeten. In niets lijkt het op NL! De mensen hier zijn niet erg verlegen en staren je gerust en ongegeneerd een tijdje aan. Hierbij kijken ze ook nog eens heel nors, totdat je gedag zegt dan laten ze hun mooie glimlach ook zien, altijd heel grappig.

Onze laatste bestemming in Honduras was het plaatsje Copan Ruinas, een leuk toeristisch stadje met als grote trekpleister de Maya Ruines. Deze ruïnes zijn alleen door wijn bezocht, lijn was helaas ziek... Na 5 dagen last van darmen en koorts toch maar een dokter bezocht, een antibioticakuur was de oplossing. Uiteindelijk toch twee weken ziek geweest wat voor lijn het dieptepunt van de reis was tot nu toe, ziek zijn doe je toch liever thuis. Gelukkig verdween de dip toen ook het ziek zijn verdween! Weer tijd om met volle teugen te genieten!

Op naar Guatemala! Volgens onze ministerie van buitenlandse zaken een erg gevaarlijk land, maar volgens onze medereizigers zeker de moeite waard! In Guatemala zouden we ons onderdompelen in de luxe van het reizen met de ouders van lijn, maar helaas was Lia (moeder lijn) te ziek om de reis te maken. We hebben het in Guatemala dus maar moeten redden met zn tweetjes:))
Onze eerste bestemming was Rio Dulce, een mooie en vooral hele grote rivier. Hier hebben we een boottocht gemaakt naar Livingston, een dorp aan de Caribische kust. De tocht was erg mooi en Livingston grappig, hier wonen de 'Garifuna' een apart volk in Guatamela. Het zijn oude slaven uit Jamaica, ze spreken Engels, zijn echt donker en hebben hun eigen levensstijl. Ze vallen onder Guatamela, maar het is echt een ander volkje.

Na het oppikken van de relaxte sfeer zijn we naar een andere relaxte plek gegaan, een soort boerderij in een natuurgebied, mooi uitzicht vanuit een hangmat, wat wil je nog meer? Hier hebben we buiten het genieten van de rust ook een wandeling gemaakt naar en in een grot. De grot was vol met water waar we doorheen banjerde en soms moesten zwemmen. Natuurlijk was het ook pikdonker, maar dat probleem werd opgelost met kaarsjes echt superleuk!

Na de mooie natuur tijd voor cultuur. In Tikal in het noorden van Guatemala dit keer samen de Maya ruïnes bezocht. Wat een mooie plek! Midden in de jungle, met apen, toekans, papegaaien staan de restanten van de tempels van de Maya. Het is goed bewaard gebleven en je kan je echt voorstellen hoe het is geweest duizenden jaren geleden. Echt prachtig! De piramides zijn hoog en veel ervan mag je beklimmen, het uitzicht vanaf de tempels is prachtig!

Na dit mooie bezoek alweer door naar Antigua voor Semana Santa, dit is het paasfeest van Guatemala, maar dan zonder paashazen. Voor Guatemala is Semana Santa belangrijker dan kerst en het wordt dan ook groots gevierd. Er zijn de hele week processies, massa's katholieken lopen door de straten van Antigua en tillen hierbij een loodzwaar altaar met daarop Jezus en een met daarop Maria. In Nederland zou zo een feest een goede aanleiding zijn voor lekkere biertjes en leuke muziek, maar hier is dat toch anders. Het is indrukwekkend, er zijn veel mensen, de sfeer is goed, maar menn, wat nemen ze het serieus! Een katholiek feest gaat hier nog echt om God en is geen aanleiding voor feest met bier en muziek. Wel heel bijzonder en prachtig om bij te zijn en mee te maken.

Het feest duurde een week, meer dan genoeg tijd om ook wat processies mee te pikken op andere plaatsen. Onze eerste stop was Lago Atitlan, een meer op 1500 meter hoogte tussen de vulkanen. Een idyllisch plekje, heerlijk om 's morgens wakker te worden met uitzicht op het meer. Hier hadden we de kans om te duiken, dus natuurlijk gedaan! Bijzondere ervaring om in zoet water en een vrij koud meer te duiken. Ook het feit dat het hoog ligt maakt het duiken anders, erg leuk! Helaas bij het meer geen processie gezien, omdat het nogal hard regende.

In de volgende stop gelukkig wel! Na de leuke dagen bij het meer op weg naar Quetzaltenango, ook wel Xela genoemd. Een traditionele stad in het westen. Hier heeft lijn een klim gemaakt op weg naar een uitzichtpunt voor de actiefste vulkaan van Guatamala. s'Morgens om vier uur vertrokken in het donker uren gelopen, alleen, want Wijnand was deze dag ziek. Uiteindelijk aangekomen bij het uitzichtpunt, alleen maar wolken! Haha, het is niet gelukt een beetje lava te zien, na al die vulkanen! Wel gelukkig een prachtige processie met vrouwen in hun feestelijke klederdracht, een van de mooiste van allemaal.

Inmiddels alweer tijd voor de een na laatste stop in Guatemala...en wat genieten we van dit land! We hebben besloten een kleine omweg te maken naar Lanquin, volgens velen een prachtige plek. In de middle of nowhere hebben we een plek gevonden in een prachtig hostel, heerlijke kamer met weer een hangmat, en een kabbelend riviertje, heerlijk! Maar waar we eigenlijk voor kwamen is Semuc Champy, een klein paradijsje! Het zijn natuurlijke poelen van een prachtige turquoise kleur, liggend bovenop een rivier,moeilijk te begrijpen, maar het is echt zo. Nergens hebben we ooit fijner gezwommen! Wat een heerlijke plek om Guatemala mee af te sluiten.

De laatste paar dagen hebben we doorgebracht in Antigua, vooral met het kopen van de nodige souvenirs! En nu zitten we achter tralies, dikke sloten in Guatemala City, heerlijk zo een veilige stad! Nog een nachtje slapen voor ons en dan naar Boston! Heerlijk in de luxe en nog fijner met een paar vrienden en familieleden, joehoe!

Maar ook een beetje verdrietig, we laten weer een continent achter waar we waarschijnlijk voorlopig niet meer zullen komen. We laten het Spaans achter ons, de lieve mensen, de mooie natuur. Wat hebben we ervan genoten! En wat hebben we veel gezien en gedaan om nooit meer te vergeten! En na ruim zes maanden reizen kunnen we zeggen dat het ons goed afgaat, het is een manier van leven geworden. Een van de meest gestelde vragen die we krijgen is of het samen goed gaat en ja het gaat heel goed! Het is heerlijk om samen te reizen en al de ervaringen te kunnen delen. We genieten van het reizen en van elkaar!

Maar naast vele mooie avondturen ontwikkelen we ook een beetje onze eigen taal, op wereldreis kom je dingen en mensen tegen die je in Nederland niet zou tegenkomen, en die dingen hebben uiteraard een eigen woord nodig. Om jullie een beetje te laten delen in onze reis bij dezen onze eigen 'latin lingo'!

Amigo
Straatverkoper, begint zijn verkopers betoog altijd met 'Hola amigo....'
Baños
Leuk stadje in Ecuador waar in de heel Spaanstalige wereld bordjes naar verwijzen
Battido
Heerlijke koude vruchtenmilkshake goedkoper dan een kop koffie
Bouwlamp
Sfeerverlichting op z'n Zuid-Amerikaans, TL-nachtlampje van een watt of 200
Bus naar La Boca
Zwaar bewapende geldtransport met gemaskerde mannen met kanonnen er in. La Boca is een gevaarlijke wijk in Buenos Aires.
Chickenbus
Midden-Amerikaanse bus, eigenlijk oude Amerikaanse schoolbus. Moet gedeeld worden met 150 locals en 31 kippen. ' What came first, the chicken or the bus'
DEET
Redding der toeristen en verschrikking der muggen. Doe mij een DEET van een procentje of 50.
Dingetjes
1 Geld, Pesos, Quetzales, Dollars, wat maakt het uit, een batido kost nou eenmaal 10 dingetjes.
2 Hebbedingetjes op marktjes, vaak verkocht door vrouwtjes, enorme aantrekkingskracht op Lijne
3 En alle overige dingetjes
Gringo
Medetourist uit een westers land. Soms een scheldnaam, meestal een geuzennaam.
Het boekje
Ons dag- en kasboek. Tot nu toe al drie volgeschreven en elke dag komt er een verhaal in.
Het groene dingetje
Het magische groene schuifje dat onze kleren in de magische sealbag vers houdt.
Kanon
Riotgun vastgehouden door een puber die geacht wordt het land veilig te houden.
Leonse stadsbus
IVECO-vrachtwagentje waar armere bevolking in vervoerd wordt van A naar B.
Liquado
Zie 'Battido', maar dan met water in plaats van melk.
Local
Mannelijk deel van de plaatselijke bevolking. Bij voorkeur met cowboyhoed.
LP
De bijbel volgens sommigen, de LP volgens ons.
Machette
Midden-Amerikaanse vorm van het zakmes maar dan een meter lang. Ideaal om mee uit wandelen naar waar dan ook.
Maoi
Beeld van Paaseiland, doet het tegenwoordig ook goed als kettinkje.
No gracias
Standaardreply naar een amigo.
Pero
Stopwoordje voor heel de Zuid-Amerikaanse bevolking, ook goed voor om even tijdens na te denken.
Perro
Schurftige viervoeter die aan een halve blik en een koekje genoeg heeft om je eeuwige trouw te beloven.
Pilletje
Paludrine, tegen de malaria. Lukt ons nogsteeds om twee keer per dag te vergeten.
Poep in de prullenbak
Tja.... WC-papier mag niet doorgespoeld worden, dus dan maar in de prullenbak.
Pollo
Vogel, onbelangrijk welk merk.
Raften
Eeuwige belofte van Lijn naar Wijn, ooit gaan we 'het' doen.
Pauper
Gringo, maar dan met dreads en druk bezig kraaltjes te rijgen. Onduidelijk of ze reizen om kraaltjes te verkopen of andersom. Kunnen best aardig zijn though.
Rukgids
Roughguide, in tegenstelling tot de naam best een aardige gids.
Ruta 40
Welcome on the road to hell, 40 wil zeggen 40 km/ph.over grevelroad
Schreeuwvogel
Great-tailed Grackle, je struikeld er over in Midden-Amerika. Houdt het midden tussen een ekster en een merel. Maakt een hoop takkeherrie, maar klinkt wel weer aardig ook.
Shuttle
Busje voor luie gringos, brengt je van A naar B zonder locals en teveel geld.
Slet
Luiaard, topbeest, vernoemd naar de Engelse naam voor Luiaard.
Suicide device
Wit apparaat met 100 losse snoertjes die het douche-water verwarmt. Nooit aanraken of je bent er geweest. Laat de stroom altijd uitvallen als Wijnand aan het douchen is.
Tourtje doen
Wat we doen als we geen zin hebben om zelf iets te bedenken.
Vlaggetje
Vlaggetje voor op de rugzak. In sommige landen moeilijker te vinden dan een meisje van 15 dat nog geen moeder is.
Vrouwtje
Local, maar dan van het vrouwelijke geslacht en in kledendracht. Missie van Lijne is om ze zo stiekem mogelijk te fotograferen, gaat haar aardig af.
Vulkaantrauma
Het feit dat alle vulkanen spontaan uit gaan wanneer Lijn en Wijn er aan komen resulteert hierin.
Witte schreeuwvogel
Black-troated jay, net als de schreeuwvogel, maar dan wit en ook nog eens agressief. Wel mooie beestjes though. Je struikelt er over op Ometepe.

Tot de volgende blog! Uit een heel ander continent!
Bedankt weer voor het lezen en we zijn benieuwd naar jullie!

Alles liefs LijnWijn